LOVE LENSE | MARKNO CHAPTER 4

           มาร์คลีเลื่อนมือลงไปตามลำคอของเจโน่ลงไปสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตที่หลุดลุ่ย สัมผัสผิวเนียนนุ่มอย่างย่ามใจ กระดุมสองเม็ดด้านบนไม่รู้ว่าหลุดไปตอนไหนทำให้มาร์คลีต้องละจากริมฝีปากบางลงมายังซอกคอขาว ประทับจูบลงไปจนหนำใจ ไหล่ขาวเนียนและกระดูกไหปลาร้าของเจโน่เรียกให้รีมฝีปากหนาตรงเข้าจู่โจม เพียงไม่นานเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ก็ถูกถอดออกจากไปจากตัวของมาร์คลีด้วยฝีมือของเจโน่

            กางเกงตัวเก่งของเจโน่ถูกมาร์คลีปลดออกไปอย่างรวดเร็วราวกับเสือที่กำลังหื่นกระหาย เสื้อเชิ้ตตัวบางของเจโน่ถูกเลิกขึ้นไปจนเห็นยอดอกสีหวานกำลังเชื้อเชิญให้มาร์คลีตักตวงความหอมหวาน ลิ้นร้อนแตะลงบนยอดอกโลมเลียมันอยู่อย่างนั้นก่อนจะขบเม้มให้เจโน่ร้องครางออกมา เสียงครางหวานดังออกมาเบาๆเรียกให้มือหนาเลื่อนลงไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของเจโน่ก่อนจะรูดรั้งมันขึ้นลงให้กายบางบิดเร้าไปมาอยู่ภายใต้ร่างของเขา

            มือหนาขยับมือขึ้นลงไม่หยุดทำให้เจโน่ไม่อาจจะทนอดกลั้นเสียงครางเอาไว้ได้ เสียงครางหวานหูดังไปทั่วทั้งห้องแข่งกับเสียงภาพยนตร์ที่กำลังยิงปืนไล่ล่ากันอยู่ มาร์คลีขยับมืออีกเพียงไม่กี่ครั้งน้ำสีขาวก็ไหลออกมาเต็มมือหนา เจโน่กัดนิ้วตัวเองพลางเลียมันเล็กน้อยก่อนที่ร่างกายบอบบางจะกระตุกเบาๆ นิ้วเรียวถูช่องทางของเจโน่เบาๆใช้น้ำที่เปรอะอยู่เต็มมือเบิกช่องทางเข้าไป ก้านนิ้วเรียวสอดเข้าไปจนสุดแล้วชักเข้าออกช้าๆ

            “อื้อ...”

            มาร์คลีดึงมือออกเพื่อจัดการกับกางเกงของตัวเองให้ออกไปจากร่างกาย เพียงไม่นานท่อนร้อนที่แข็งขืนก็ถูกกดเข้าไปในช่องทางช้าๆ เจโน่คาบนิ้วตัวเองเอาไว้พลางเลียมันแล้วดูดเสียงดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกัน ใบหน้าหล่อก้มลงมาเลียริมฝีปากที่เปียกชุ่มของเจโน่ก่อนที่จะเลียริมฝีปากตัวเอง แขนเล็กโอบรอบคอแกร่งก่อนจะเลียริมฝีปากหนาคืน กดริมฝีปากทับลงไป จูบที่ร้อนแรงพอๆกับส่วนล่างที่ยังขยับไม่หยุดส่งเสียงดังพร้อมๆกับเสียงครางของเจโน่

            ร่างบางชื้อเต็มไปด้วยเหงื่อเช่นเดียวกับร่างสูง เจโน่ดูร้อนแรงยิ่งกว่าพริกสิบเม็ดเมื่อตัวชื้นเหงื่ออยู่ภายใต้เสือเชิ้ตตัวบางและเสียงร้องที่ดังมาเป็นระยะ ร่างกายที่สั่นไหวไปพร้อมๆกับแรงกระแทกที่ถูกส่งมาจากมาร์คลี สาบานได้เลยว่ามาร์คลีแทบจะคลั่งอยู่แล้วในตอนนี้ ยิ่งความเผ็ดร้อนของเจโน่มีมากเท่าไหร่ แรงกระแทกจากมาร์คลีก็แรงมากเท่านั้น จนตอนนี้เจโน่เหมือนจะแหลกสลายลงไปกับโซฟาให้ได้

            เจโน่เจ็บไปทั่วทั้งสะโพกแต่มาร์คลียังคงไม่หยุดส่งแรงกระแทกมาให้เจโน่ จนมือเล็กบีบเข้ากับหัวไหล่หนา ร่างสูงจึงได้ผ่อนแรงลงและจูบซับหน้าผากเนียนที่ชื้นเหงื่อของเจโน่ เสียงครางหงิงๆจากคนตัวเล็กทำให้มาร์คลีแทบอยากจะกระแทกแรงๆลงไปอีกสักครั้ง เหมือนลูกแมวไม่มีผิด

            เมื่อมาร์คลีกดเข้าจุดกระสันดวงตาเรียวเล็กก็หลับพริ้มลงระบายยิ้มอ่อนๆออกมาอย่างเหนื่อยล้าและครางออกมาเบาๆให้มาร์คลีกดย้ำลงมาอีกครั้ง

            “อื้อ... งือ”

  

          ร่างสูงกระแทกลงไปซ้ำๆเมื่อนิ้วเรียวเล็กถูกกัดโดยเจ้าของเพราะความเสียวซ่านทั้งร่างกาย มือเล็กอีกข้างรูดรั้งแกนกายของตัวเองที่กำลังแข็งขืนไม่แพ้ร่างสูงที่กำลังสอดใส่อยู่ในตัวเขา ขยับมือรูดขึ้นลงเร็วเท่ากับความเสียวซ่านที่ตัวเองได้รับ เพียงไม่นานน้ำสีขาวก็ไหลออกมาเปื้อนหน้าท้องตัวเองและของมาร์คลี เมื่อเจโน่ถึงฝั่งถึงสองครั้งมาร์คลีก็กัดริมฝีปากกระแทกแกนกายของตัวเองเข้ามาอีกครั้งจนคนตัวเล็กสั่นไหวไปตามแรงกระแทกก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวให้ทะลักออกมาจากช่องทางของเจโน่

            “ได้ไงกัน คุณเสร็จถึงสองครั้ง”

            “ให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ”

            ไม่รอฟังคำตอบจากคนตัวสูง ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งเพื่อก้มลงครอบแกนกายของมาร์คลีด้วยปากของตัวเอง มาร์คลีตกใจอยู่นิดหน่อยที่เจโน่ยอมทำแบบนี้ให้เขา เจโน่รูดริมฝีปากขึ้นลงตามแกนกายของมาร์คลีที่เริ่มแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้งเพราะถูกปลุก มือเล็กคอยรูดรั้งช่วยในขณะที่ใช้ลิ้นเลียส่วนปลายของท่อนร้อน มือหนาลูบหัวเล็กและดึงแก้มนิ่มเบาๆแทนการขอบคุณ

            เมื่อรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะสำเร็จความใคร่ด้วยปากของเจโน่ มือหนาจึงประคองแก้มนิ่มให้ยกหัวขึ้นก่อนจะเลื่อนลงมารูดแกนกายของตัวเองจนน้ำสีขาวไหลออกมาเปื้อนมือหนาแทน เจโน่มองมาร์คลีอย่างไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

            “คุณโกรธอะไรผมหรอ”

            “เปล่า แค่อยากชิม”

            นิ้วเรียวเล็กจิ้มน้ำสีขาวที่อยู่ในมือของมาร์คลีก่อนจะแลบลิ้นเลียมัน เจโน่ยิ้มออกมาพร้อมตารูปพระจันทร์เสี้ยวก่อนจะถูกจูบโดยมาร์คลี ริมฝีปากที่เคลื่อนที่ไปมาอยู่บนกลีบปากของตัวเองทำให้เจโน่ต้องการสัมผัสนั้นอีกครั้ง แขนเล็กจึงโอบรอบเอวหนาของมาร์คลีอย่างออดอ้อน

            “ยังไม่หมดแรงอีกหรือไง”

            “นายมีแรงแค่นี้หรือไงล่ะ”

            “ผมกลัวคุณจะไปทำงานพรุ่งนี้ไม่ไหวหรอก”

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1524073&chapter=4

UNIVERSE | MARKNO CHAPTER 20

            มาร์คลีค่อยๆวางเจโน่ลงบนเตียงเบาๆแขนเล็กที่โอบรอบคอเอาไว้ไม่ยอมปล่อยพลางซุกใบหน้าน่ารักเอาไว้ไม่ยอมห่าง เมื่อร่างสูงนั่งลงบนเตียงที่อ่อนยวบร่างเล็กก็เริ่มไต่ขึ้นไปบนตักอีกครั้ง มือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเล็กออกเผยให้เห็นไหล่ขาวบาง มาร์คลีกดริมฝีปากลงไปบนหัวไหล่ขาวเนียนนั้นค่อยๆเลื่อนลงมาตามกระดูกไหปลาร้าของร่างบาง ร่างกายของเจโน่สั่นสะท้านพร้อมหลอมละลายไปทุกส่วนที่มาร์คลีสัมผัส

            มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเจโน่ออกไปจนหมด ร่างกายขาวเนียนขึ้นเป็นสีชมพูระเรื่อน่ารักและน่าสัมผัส ลิ้นร้อนแตะลงบนยอดอกสีหวานของเจโน่สะกิดให้แข็งขืนพร้อมกับขนที่ลุกไปทั่วทั้งกายบาง ดูดเลียจนร่างเล็กต้องบิดเร้าอยู่บนตักบดเบียดร่างกายของมาร์คลี เสื้อยืดตัวใหญ่ถูกมือเล็กถอดออกไปจากร่างกายส่วนบน ร่างกายที่ดูแข็งแรงผิดกับตัวเองทำให้ใบหน้าน่ารักร้อนผ่าว หน้าท้องแกร่งที่ผ่านการออกกำลังกายมาเป็นอย่างดีชวนให้มือเล็กลูบไล้มัน

            มาร์คลีกดริมฝีปากจูบปิดเสียงหัวเราะคิกคักของเจโน่จนกลายเป็นเสียงอู้อี้ ลากลิ้นโลมเลียกลีบปากนิ่มก่อนจะสอดเข้าไปล้วงชิมความหอมหวานข้างใน ร่างเล็กหอบหายใจเพราะรสจูบที่เร่าร้อนของมาร์คลี เมื่อมาร์คลีไม่ยอมปล่อยริมฝีปากตัวเองให้เป็นอิสระ เจโน่จึงขบเอาลิ้นของมาร์คลีเบาๆจนมาร์คลีต้องยอมทอดถอนริมฝีปากออกมาซุกไซร้ซอกคอขาวแทน มือหนาเลื่อนลงไปแกะกางเกงขาสั้นของเจโน่ออกอย่างไม่รีรอ มาร์คลีกดจมูกสูดความหอมที่แก้มนุ่มนิ่มสีชมพูที่น่าหยิกไปเต็มปอด

            เมื่อร่างกายขาวเนียนไม่มีเสื้อผ้าใดๆเจโน่ก็ซุกใบหน้าลงกับไหล่กว้างอีกครั้งและหลับตาแน่นเมื่อมาร์คลีฉวยเอาส่วนอ่อนไหวไปครอบครองด้วยมือหนา เมื่อถูกรูดรั้งเสียงครางเบาๆก็ดังอยู่ที่ใกล้หูตัวของเจโน่สั่นน้อยๆทำให้มาร์คลีต้องคอยจูบซับตามหน้าผากเนียนเบาๆ

            “อื้อ...”

            อดกลั้นเสียงเอาไว้ไม่ไหวเมื่อมือหนายังคงรูดรั้งแกนกายของร่างเล็กไม่หยุด เหมือนผ่านการวิ่งมาสิบกิโลเมตรเมื่อความเสียวที่เพิ่มขึ้นทำให้เจโน่ต้องกลั้นเสียงครางเอาไว้ ลมหายใจร้อนเป่ารดกับไหล่กว้างหลายครั้ง เจโน่หอบหายใจเมื่อน้ำสีขาวไหลออกมาเปรอะเปื้อนมือหนาเต็มไปหมด ซุกซ่อนใบหน้าที่ร้อนผ่าวเอาไว้ไม่กล้าสบตามาร์คลีอีกครั้ง

            ร่างบางอ่อนปวกเปียกอยู่บนตักของมาร์คลี ร่างสูงค่อยๆดันให้คนตัวเล็กนอนลงก่อนจะปลดกางเกงที่โคตรจะเกะกะในเวลานี้ออก

            “อื้อ.. ให้เจโน่ช่วยนะ...”

            น้ำเสียงแหบพร่าที่เหมือนจะขาดห้วงไปเล็กน้อยดังขึ้นพร้อมกับเจโน่ที่ลุกขึ้นมากอบกุมส่วนอ่อนไหวของมาร์คลีเอาไว้ด้วยมือเล็ก อ้าปากครอบครองส่วนปลายเอาไว้ด้วยท่าทางไร้เดียงสา ค่อยๆขยับหัวขึ้นลงช้าๆ ความเสียวแปลกใหม่ที่มาร์คลีได้รับและใจเต้นรัวเพราะคนตัวเล็กไม่เคยช่วยเขาแบบนี้ เจโน่ประหม่าเล็กน้อยเมื่อต้องใช้ลิ้นโลมเลียส่วนปลายของมาร์คลี ใช้มือเล็กขยับรูดรั้งแกนกายช่วย ลิ้นร้อนที่แตะสัมผัสทำให้มาร์คลีแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เจโน่ยกหัวขึ้นมาพร้อมกับริมฝีปากที่เปื้อนน้ำลายตัวเองในขณะที่มือยังรูดรั้งแกนกายของร่างสูงไม่หยุด มาร์คลีจับหัวเจโน่เข้ามาใกล้ก่อนจะกดริมฝีปากจูบไล้ลิ้นเลียไปตามริมฝีปากที่ชื้นของเจโน่

            มือหนาจับมือเล็กที่ขยับขึ้นลงอยู่กับแกนกายของเขาออกก่อนจะดันให้เจโน่นอนลงแล้วยกขาเล็กขึ้นมาพาดบ่าแกร่ง สอดใส่ความเป็นชายเข้าไปจนสุด เจโน่กัดนิ้วตัวเองเอาไว้กลืนเสียงครางของตัวเองลงคอไป เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องก่อนจะตามมาด้วยเสียงครางที่อดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว ความรัดแน่นที่หุ้มท่อนร้อนของมาร์คลีเอาไว้ทำเอาเขาแทบจะกลั้นความเสียวเอาไว้ไม่ได้

            “อ่า...”

            “อื้อ พี่มาร์ค...”

            มาร์คลีขยับส่วนล่างเข้าออกช้าๆก่อนจะเพิ่มความแรงลงไปจนร่างกายบางที่อยู่ด้านล่างขยับไปตามแรงกระทำของเขา มือเล็กที่เคยอยู่ที่หมอนและปากตัวเองเลื่อนมาจับแขนแกร่งที่ยันตัวร่างสูงเอาไว้เหมือนกับร้องขอให้ผ่อนแรงลง แต่ความเสียวที่แล่นไปทั่วร่างกายทำให้แรงที่มาร์คลีส่งเข้าไปแรงขึ้นเรื่อยๆ มาร์คลีหอบหายใจไปพร้อมๆกับเจโน่ที่ส่งเสียงครางออกมาสลับกับลมหายใจแรงๆ

            แขนแกร่งโอบรัดร่างบางขึ้นมา เจโน่เท้าแขนตัวเองกับเตียงเอาไว้ มือหนาประคองแก้มนุ่มนิ่มที่ชื้นเหงื่อเล็กน้อยไล้นิ้วหัวแม่มือไปตามริมฝีปากบางก่อนจะส่งเข้าไปให้เจโน่เลีย เมื่อลิ้นเล็กแตะเข้ากับนิ้วหัวแม่มือริมฝีปากหนาก็ฉวยเอาลิ้นเล็กนั้นมาไว้แทน เกี่ยวรัดลิ้นเล็กนั้นไปมาพร้อมๆกับส่วนล่างของตัวเองที่ขยับไม่หยุด แรงกระแทกแรงเสียจนเจโน่ทนแทบไม่ไหวใบหน้าน่ารักเลื่อนออกห่างจากใบหน้าหล่อเพื่อหายใจได้สะดวก

            “อื้อ... งื้อ...”

            เรี่ยวแรงแทบหมดลงจนแขนเล็กต้องรั้งต้นคอแกร่งเอาไว้ มาร์คลีไม่รอช้าที่จะกระแทกสวนสะโพกนิ่มเข้าไปซ้ำๆเมื่อคนตัวเล็กร้องครางออกมาไม่หยุด เสียงหวานดังออกมาต่อเนื่องเมื่อมาร์คลีย้ำตรงจุดกระสันของตัวเอง เอวหนากระแทกเข้ามาอีกไม่กี่ทีถึงถอดถอนเอาแกนกายออกไปพร้อมกับน้ำสีขาวที่ไหลออกมา ตัวของเจโน่กระตุกเล็กน้อย มาร์คลีจูบไหล่ขาวเนียนอย่างรักใคร่ นิ้วหัวแม่มือไล้แก้มนิ่มก่อนจะกดริมฝีปากลงไป เจโน่ซุกใบหน้าลงไปกับหมอนอย่างเหนื่อยอ่อน

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1515791&chapter=22

LOVE LENSE | MARKNO CHAPTER 2

           นิ้วหัวแม่มือแตะริมฝีปากบางเบาๆพร้อมรอยยิ้มที่พร้อมจะฆ่าเจโน่ให้ตายเสียแล้วกลืนกินเจโน่เข้าไป นิ้วชี้และนิ้วกลางสอดเข้าไปในโพรงปากแตะเข้ากับลิ้นเล็กที่กำลังดูดเลียก้านนิ้วยาวของมาร์คลี เร่าร้อนจนมาร์คลีเองไม่อยากหยุดมันลงไว้แค่เท่านี้

            “และคุณก็หิวเหมือนกัน”

            มือร้อนเลิกเสื้อยืดตัวบางของเจโน่ขึ้น ยามที่มือหนาสัมผัสโดนผิวเนียนก็ราวกับร่างกายเจโน่จะหลอมละลายไม่รู้กี่พันครั้ง นิ้วหัวแม่มือถูสะกิดยอดอกของเจโน่ให้แข็งขืน คนตัวเล็กซุกใบหน้าลงกับไหล่กว้างเพื่อเก็บซ่อนอารมณ์ตัวเองเอาไว้

            “อื้อ...”

            เสียงเล็กครางอยู่ข้างหูของมาร์คลี ลิ้นร้อนโลมเลียใบหูเล็กก่อนจะกัดเบาๆให้เจโน่บิดร่างกายบดเบียดร่างกายของเขา มือเล็กยึดไหล่แกร่งเอาไว้และบีบมันเพื่อผ่อนคลายความเสียวที่ได้รับออกมา มาร์คลีดันเจโน่ให้เอนตัวพิงพวงมาลัยรถเอาไว้ก่อนจะส่งลิ้นร้อนลงไปสัมผัสกับยอดอกของร่างเล็กพลางเลื่อนมือลงไปปลดกางเกงออกให้เจโน่ที่กำลังบิดเร้าร่างกายและมันดูร้อนแรงสำหรับมาร์คลีมาก

            มือเล็กจับข้อมือหนาเอาไว้อย่างเขินอายแก้มใสกลายเป็นสีแดงระเรื่อ แต่มาร์คลีก็ยังคงถอดกางเกงเจโน่ออกจนได้ กอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กพลางซุกไซร้ซอกคอขาวดอมดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวของเจโน่เอาไปจนเต็มปอด กลั้นใจไม่ให้เผลอสร้างรอยบนเรือนร่างสีน้ำนมที่มีราคาแพง

            เจโน่ร้องครางในลำคอ มือเล็กบีบหัวไหล่แกร่งเอาไว้เมื่อส่วนอ่อนไหวถูกรูดรั้ง เหงื่อชื้นเริ่มผุดขึ้นตามร่างกายถึงแม้ว่าภายในรถจะมีเครื่องปรับอากาศแต่ก็ไม่สามารถควบคุมความร้อนแรงของเจโน่ในตอนนี้ได้เลย ร่างเล็กแอ่นอกขึ้นรับสัมผัสที่เปียกชื้นบริเวณยอดอก ลิ้นร้อนไล่เลียยอดอกเล็กจนเปียกก่อนจะดูดจนเกิดเสียงดัง

            “อ๊า...”

            ร่างเล็กควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนมาร์คลีที่ไม่สามารถหยุดรูดมือขึ้นลงกับท่อนร้อนของคนตัวเล็กเอาไว้ได้จนเจโน่ต้องยอมตอบรับสัมผัสนั้นด้วยการขยับส่วนล่างเบียดส่วนอ่อนไหวของมาร์คลี เสียงครางของเจโน่ดังไปทั่วทั้งรถ

            มาร์คลีกดริมฝีปากดูดกลืนกลีบปากนุ่มนิ่มอีกครั้งพร้อมกับปลดกางเกงตัวเองออก มือเล็กปัดป่ายไปตามร่างกายแข็งแรงของมาร์คลีเมื่อถูกหยุดความเสียวซ่านนั้นเอาไว้ จนมือเล็กต้องเลื่อนมารูดรั้งส่วนอ่อนไหวของตัวเองต่อหน้ามาร์คลี

            รอยยิ้มมุมปากถูกแต้มลงบนใบหน้าหล่อเหลาเมื่อดวงตาเรียวเล็กแสนยั่วยวนนั้นมองมา มือเล็กขยับรูดขึ้นลงเพื่อช่วยตัวเองจนกระทั่งน้ำสีขาวไหลออกมาเปรอะมือบางพร้อมเสียงครางที่แหบพร่าของเจโน่

            “อ๊า...”

            ร่างเล็กแทบหมดเรี่ยวแรงแต่มาร์คลียังคงสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปในช่องทางของเจโน่อย่างไม่ปรานีและไร้การเบิกทาง ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วทั้งกระดูกส่วนล่าง ร่างเล็กหลับตาแน่น มันทั้งเจ็บปวดและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มือหนาจับเอวของเจโน่ให้ขยับขึ้นลงทาบทับกับท่อนร้อนของเขา กลายเป็นความรู้สึกเสียวซ่านที่เข้ามาแทนที่ไปทุกส่วนของร่างกาย

            จังหวะขยับขึ้นลงของเจโน่ทำให้มาร์คลีแทบคลั่ง ใบหน้าหวานแสนเย้ายวนกำลังปั่นป่วนประสาทมาร์คลีพอๆกับช่วงล่างที่ทำงานหนัก เสียงครางที่เพราะที่สุดเท่าที่มาร์คลีเคยได้ยินมาทำเอาใจเต้นไม่เป็นจังหวะ มือเล็กไล้ไปตามลาดไหล่กว้างกับรอยกัดฟันกับริมฝีปากไม่อาจห้ามให้มาร์คลีจุมพิตริมฝีปากนั้นได้

            สติของร่างสูงขาดหายเมื่อเจโน่จับจังหวะการขยับตัวและตอบสนองต่อส่วนอ่อนไหวของเขา จังหวะเนิบนาบที่ปั่นป่วนไปทั่วทั้งช่องท้องทำให้มาร์คลีแทบบ้าก่อนจะขยับขึ้นลงเร็วขึ้นไม่ให้ร่างสูงได้หยุดพักหายใจ แขนเล็กโอบรอบคอร่างสูงเอาไว้เหมือนกับที่แขนแกร่งโอบรัดเอวบางเอาไว้ มือหนาบีบคลึงสะโพกมนเบาๆ จูบซับคางเล็กลงมาถึงต้นคอขาว

            เจโน่กระแทกสะโพกลงซ้ำเมื่อแรงกระแทกถึงจุดกระสัน เสียงครางดังออกมาเรียกให้มาร์คลีต้องจุมพิตเก็บเสียงร้องนั้นเอาไว้จนกระทั่งเจโน่กระแทกช่องทางเข้ามาถึงจุดสุดยอด เสียงครางต่ำของร่างสูงจึงดังออกมาแข่งกับร่างเล็ก น้ำสีขาวถูกปล่อยให้ไหลเข้าไปในช่องทางที่ยังคงคาอยู่ที่ท่อนร้อนของมาร์คลี

            เอวบางเริ่มขยับอีกครั้งพร้อมกับที่ลิ้นเล็กเริ่มโลมเลียก้านนิ้วของตัวเอง แม้แต่เสียงหอบหายใจของเจโน่ก็สร้างความเร่าร้อนให้ร่างเล็กที่ร่อนเอวบางอยู่บนแกนกายของมาร์คลี จนแขนแกร่งต้องรั้งเอวบางให้อยู่ในอ้อมกอดเพื่อหยุดการกลั่นแกล้งจากคนตัวเล็ก

            “ฉันเกลียดนาย”

            “แต่ผมชอบคุณนะ”

            “เกลียดจริงๆ”

            หยุดถ้อยคำด่าทอจากคนตัวเล็กเอาไว้ด้วยริมฝีปากอีกครั้ง ทุกสัมผัสที่มาร์คลีมอบให้เจโน่ก็ตอบรับมันเป็นอย่างดีเสมอ กลีบปากนิ่มเผยอออกให้มาร์คลีเก็บเกี่ยวความหวานข้างใน ลิ้นเล็กเกี่ยวรัดหยอกล้อกับลิ้นร้อนที่ถูกส่งเข้ามาก่อนที่จะถูกเริ่มฉากรักอีกครั้ง

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1524073&chapter=2

PAPILLON | MARKNO CHAPTER 12

          ร่างเล็กถูกผลักเข้าไปในเบาะหลังรถยนต์ หมดหนทางหนีเมื่อมาร์คลีตามเข้ามาก่อนจะล็อครถให้เรียบร้อย รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ มันทั้งน่าหลงใหลและน่าหวาดกลัว

            เสื้อนักเรียนของแจมินถูกคนที่คร่อมอยู่ด้านบนกระชากออกอย่างแรงก่อนจะตามมาด้วยแรงจูบที่รุนแรงเสียจนแจมินเจ็บไปหมด ทำได้แค่ร้องประท้วงออกมาในลำคอเท่านั้น มือเล็กที่ดันตัวมาร์คลีอยู่ถูกรวบเอาไว้เหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียว

            แรงถีบจากขาถูกมาร์คลีใช้ขายาวทับเอาไว้หมดซึ่งหนทางต่อสู้ ร่างสูงโลมเลียใบหูเล็กจนแจมินต้องบิดตัวเพราะความรังเกียจหวังเพียงจะพ้นจากพันธนาการที่น่ากลัวนี้

            ปลายลิ้นชื้นแตะเข้ากับยอดอกเสียงที่ร่างเล็กร้องออกมาเสียงดังไปอาจส่งออกไปภายนอกรถได้ อีกทั้งฝนที่ตกลงมาดับความหวังของแจมินเสียหมดสิ้น ร่างเล็กดิ้นพล่านเมื่อริมฝีปากของมาร์คลีดูดเลียยอดอกไม่หยุด กางเกงนักเรียนถูกมือหนาปลดออกไปจนไม่เหลืออะไรบนร่างกาย

            ไม่รู้เมื่อไหร่ที่มาร์คลีมองเห็นคนที่ตัวเองคร่อมอยู่เป็นเจโน่ ดวงตาแข็งกร้าวกับอ่อนละมุนลง จุมพิตที่กดลงไปทาบทับแจมินถึงได้อ่อนหวานก่อนจะเพิ่มความร้อนแรงเข้าไป สัมผัสที่ต่อต้านทำให้รู้สึกถูกผลักไสซ้ำๆ

            ภาพที่ถูกคนตัวเล็กถือมีดไล่กลับเข้ามาฉายชัดอีกครั้ง มาร์คลีจึงเลื่อนริมฝีปากลงไปดูดเม้มสร้างรอยน่าเกลียดไว้ที่ซอกคอขาว แจมินไม่อาจรับสัมผัสที่รุนแรงนี้ได้ น้ำตาถูกขับออกมาจากดวงตากลมโตลงมาที่ข้างแก้ม

            มาร์คลีไม่มีความคิดจะหยุดการกระทำลงเลยแม้แต่น้อย มือหนาสัมผัสเข้ากับส่วนอ่อนไหวของแจมิน รูดมันลงจนแจมินต้องส่งเสียงห้ามปราม ยิ่งเสียงร้องของแจมินดังขนาดไหนมือของมาร์คลีก็รูดขึ้นลงไม่หยุด เสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาจากร่างสูงทำให้แจมินแทบจะกลั้นใจตายตรงนั้น

            มือหนารูดรั้งส่วนอ่อนไหวของแจมินไม่หยุดพลางมอบจูบแสนเร่าร้อนให้กับคนตัวเล็กที่บิดเร้าร่างกายไปมา เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นตามไรผม ริมฝีปากหนาคอยจูบซับราวกับปลอบประโลมแต่การกระทำที่ส่วนล่างแสนคุกคาม

            น้ำสีขาวถูกปล่อยออกมาให้เปรอะตามมือหนาอย่างห้ามเอาไว้ไม่อยู่ แจมินหอบหายใจถี่อยู่ข้างหูมาร์คลี และดูเหมือนมาร์คลีจะชอบมากเสียด้วย กางเกงนักเรียนตัวเก่งของร่างสูงถูกปลดออกในเวลาต่อมา ไม่รอให้แจมินมีเรี่ยวแรงขัดขืน

            ท่อนร้อนถูกสอดใส่เข้าไปในช่องทางโดยไร้การเบิกทางใดๆทั้งสิ้น แจมินร้องออกมาสุดเสียงให้กับสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกายเป็นครั้งแรก มันเจ็บจนแจมินแทบขาดใจ ช่องทางที่ตอดรัดกระตุกเป็นจังหวะเข้ากับท่อนร้อนของมาร์คลี

                “มาร์ค.. อ๊า....”

            กว่าจะดันเข้าไปได้จนสุดก็เรียกน้ำตาของแจมินออกมาได้อีกครั้ง มือเล็กไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะขัดขืน เมื่อมาร์คลีกระแทกตัวเองเข้ามาซ้ำๆ ไม่ปล่อยให้แจมินได้หายใจเป็นจังหวะ

            เจ็บไปจนถึงกระดูก เจ็บไปทั้งหัวใจ..

            “ฮึก.. มาร์ค ฮือ”

            แจมินร้องไห้ออกมาเสียงดัง ห้ามอย่างไรก็ไม่อยู่ เรียกสติที่หายไปของมาร์คลีกลับมามองหน้าคนที่อยู่ใต้ร่างตัวเองอีกครั้ง

            นา แจมิน...

            ร่างเล็กกอดเอวหนาของมาร์คลีเอาไว้แน่นราวกับร้องขอให้มาร์คลีหยุดการกระทำแสนป่าเถื่อนสำหรับร่างเล็ก แรงราคะที่ยังกรุ่นอยู่ในร่างกายทำให้ส่วนล่างของมาร์คลีขยับอีกครั้ง

            ร่างกายของแจมินเหมือนแตกสลายลงไปทีละน้อย แรงกอดที่เอวหนาค่อยคลายลงจนกระทั่งมือเล็กตกลงไปวางบนเบาะ ลมหายใจหอบถี่ค่อยๆรวยริน แต่ไม่อาจทำให้มาร์คลีหยุดส่งแรงกระแทกได้เลยแม้แต่น้อย

            ยิ่งมาร์คลีกระแทกท่อนร้อนเข้าไปช่องทางก็กระตุกตอดรัดให้กับสัมผัสที่รุนแรงนั้น เปลือกตาบางค่อยๆปิดดวงตากลมโต เผยขนตายาวเป็นแพน่าหลงใหล

            ร่างสูงซุกไซร้ซอกคอขาวพลางขยับส่วนล่างให้เข้าไปในตัวร่างเล็กถี่ยิ่งขึ้น กระแทกเข้าไปจนสุดอีกครั้งก่อนจะทอดถอนท่อนร้อนของตัวเองออกมาพร้อมน้ำสีขาวที่ไหลทะลักออกมาทางช่องรักของแจมิน

กลับอ่านต่อที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1517140&chapter=12

PAPILLON | MARKNO CHAPTER 3

                ทันทีที่ประตูคอนโดของเจโน่ปิดลงร่างสูงก็ระดมจูบลูกแมวของเขาไปทั่ว แขนแกร่งล็อคเอวร่างบางเอาไว้ไม่ให้ไปไหน มือเล็กปัดป่ายเพื่อหยุดคนตรงหน้าที่ขอมาอ่านหนังสือด้วย แต่นี่มันยังไม่ได้ถอดกระเป๋าอะไรออกเลยนะมาร์คลี!

                มาร์คลีปลดกระเป๋าใบใหญ่ของตัวเองลงวางกับพื้นก่อนจะดึงของคนตัวเล็กออกตาม ก่อนจะหันมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนบนตัวร่างบางออก ไม่ปล่อยให้ร่างสูงทำตามใจนานนักมือเล็กก็ขืนตัวเองออกมาก่อนที่ร่างสูงจะได้ปลดกระดุมออกหมด

                “มาร์ค!”

                มือเล็กกำเสื้อนักเรียนตัวเองแน่น มาร์คลียืนนิ่งส่งสายตาไม่เข้าใจไปให้ร่างเล็กที่หวงเนื้อหวงตัวกับเขาอย่างหงุดหงิด มือใหญ่คว้าเอากระเป๋าใบใหญ่ก่อนจะหันหลังแล้วไปที่ประตู

                “งั้นเรากลับก่อนนะ”

                “มาร์ค!!!!”

                ร่างเล็กรีบคว้าตัวคนตัวใหญ่กอดเอาไว้แน่นราวกับร้องขอให้อยู่ต่อ มาร์คลีหันมามองคนตัวเล็กที่ก้มหน้าอยู่ก่อนจะเชยปลายคางมนขึ้นมาแล้วกดจูบทับลงบนริมฝีปากเล็ก ลิ้นร้อนไล่แตะไปตามริมฝีปากก่อนจะดูดคลึงเบาๆให้ร่างเล็กโอนอ่อน

                มือหนาลูบไหล่บางที่เสื้อนักเรียนหลุดลงไปเผยให้ไหล่ขาวเนียน สติสัมปชัญญะทั้งหมดของมาร์คลีหมดลงเมื่อกระดุมเม็ดต่อๆมาของเสื้อนักเรียนเจโน่ถูกเจ้าตัวแกะออกเองพร้อมกับลิ้นเล็กที่แตะเข้ากับลิ้นของร่างสูง ลิ้นเล็กเกี่ยวรัดลิ้นหนาอยู่อย่างนั้นก่อนที่มือบางจะผลักให้ร่างสูงล้มลงนั่งบนพื้นแล้วตามมาทาบทับส่วนอ่อนไหวของมาร์คลี

                มือเล็กปลดเข็มขัดและกางเกงออก ในตอนนี้ร่างกายขาวเนียนไม่เหลืออาภรณ์ใดๆปกปิดแม้แต่ชิ้นเดียว มือเล็กจึงได้ลูบไล้อกแกร่งก่อนจะแกะกระดุมเสื้อนักเรียนคนที่ถูกตัวเองนั่งทับอยู่ มาร์คลีมอบจุมพิตร้อนแรงให้เจโน่อีกครั้งเป็นคำขอบคุณที่ช่วยแกะกระดุมให้

                มือเล็กลูบหน้าท้องแกร่งที่มีร่องกล้ามเนื้อน้อยๆขึ้นมาที่ไหล่เพื่อปลดเปลื้องอาภรณ์ส่วนบนออกไปจากกายหนา แก้มขาวเห่อแดงขึ้นน้อยๆรวมไปถึงตามร่างกายของคนตัวเล็ก และจะเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ทั้งสองกำลังจะหลอมรวมกัน

                มือหนาที่ว่างงานอยู่นานบีบคลึงสะโพกมนนุ่มนิ่มพลางลูบไล้ไปมาอย่างเสน่หา ถ้าถามว่าหลงเจโน่ตรงไหน ก็ตอบได้เลยว่าตรงที่เหมือนจะเขินอายแต่กลับให้ความรู้สึกเซ็กซี่นี่แหละที่ทำให้มาร์คลีไปไหนไม่รอดมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

                มือเล็กเลื่อนลงมาปลดเข็มขัดและและซิปกางเกงของมาร์คลีเผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวที่กำลังชูชันก่อนที่จะครอบครองด้วยริมฝีปากบาง ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามแกนกายใหญ่ของร่างสูง มือเล็กชักขึ้นลงทำงานไม่หยุดโดยที่ส่วนปลายถูกครอบครองโดยริมฝีปาก

                ร่างเล็กของเจโน่ผละออกมาก่อนจะยกขาตัวเองขึ้นตั้งชัน ลิ้นเล็กเลียนิ้วตัวเองจนชุ่นมองมาที่ร่างสูงที่กำลังจ้องมองมาด้วยความรู้สึกอยากกลืนกินคนตัวเล็ก

                คนตัวเล็กที่มาร์คลีอยากกลืนกินหัวเราะเบาๆก่อนจะเลื่อนมือลงสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของตัวเองแล้วดึงเข้าออกช้าๆ ริมฝีปากเล็กเอ่ยครางออกมาตามจังหวะที่ข้อมือเลื่อนเข้าออกที่เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

                “มาร์ค... อื้อ...”

                ไม่รอช้ามือใหญ่ก็คว้าข้อมือบางให้ร่างเล็กขยับขึ้นมาบนตักตัวเอง ก่อนที่เจโน่จะจับแกนกายที่แข็งขืนไว้แล้วกดทับตัวเองลงมา ร่างเล็กขยับขึ้นลงช้าๆ ใบหน้าน่ารักประดับยิ้มหวาน ในสายตาของร่างสูงมีเพียงแค่เจโน่ และเจโน่ก็เช่นกันที่จ้องมองสายตาแสนคุกคามนั้นกลับพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ

                “อ๊า...”

                ร่างเล็กครางออกมาไม่หยุด เพิ่มความเสียวซ่านไปทั่วทั้งร่างให้คนตัวสูงกว่า มาร์คลีดูดเลียยอดอกของเจโน่จนเปียกชุ่ม ร่างเล็กบนตัวมาร์คลีขยับไปหยุดทั้งยังเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นลงมาก่อนจะผ่อนคลายจังหวะให้ช้าลงราวกับกลั่นแกล้งมาร์คลี

                “แสบนักใช่มั้ยเจโน่”

                ร่างสูงดันคนตัวเล็กลงไปนอนราบกับพื้นก่อนจะขึ้นคร่อมแทนเพื่อจัดการคนแสนซน เจโน่หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางลั่นเมื่อถูกมาร์คลีเอาคืนด้วยการกระแทกเข้ามาในตัวเค้าไม่หยุด ยอดอกถูกดูดเลียซ้ำแล้วซ้ำเล่าเจโน่เพียงแต่แอ่นรับการกระทำของมาร์คลีเท่านั้น

                ร่างเล็กบิดเร้าไปมาด้วยความเสียว ผิวสีขาวราวกับน้ำนมกลายเป็นสีชมพูไปทั่วทั้งตัว หอบหายใจเสียงดังรับกับการกระแทกจากคนตัวสูง ลิ้นร้อนแตะเข้าที่ใบหูเล็กก่อนจะไล้ชิมใบหูนั้นลมหายใจถูกเป่ารดเข้าที่ใบหู คนตัวเล็กแทบจะสลายลงไปกับพื้น

                แรงกระแทกสุดท้ายจากคนด้านบนทำให้คนตัวเล็กร่างกายกระตุกพร้อมๆกับที่น้ำสีขาวพุ่งออกมาเปรอะหน้าท้องของมาร์คลี มอบจุมพิตให้คนตัวเล็กอีกครั้งก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากแล้วถึงได้อุ้มร่างบางที่หมดเรี่ยวแรงขึ้นไปอาบน้ำ

กลับอ่านต่อที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1517140&chapter=3

ฝากเม้นด้วยค่ะ