วันศุกร์ที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2559

LOVE LENSE | MARKNO CHAPTER 4

           มาร์คลีเลื่อนมือลงไปตามลำคอของเจโน่ลงไปสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตที่หลุดลุ่ย สัมผัสผิวเนียนนุ่มอย่างย่ามใจ กระดุมสองเม็ดด้านบนไม่รู้ว่าหลุดไปตอนไหนทำให้มาร์คลีต้องละจากริมฝีปากบางลงมายังซอกคอขาว ประทับจูบลงไปจนหนำใจ ไหล่ขาวเนียนและกระดูกไหปลาร้าของเจโน่เรียกให้รีมฝีปากหนาตรงเข้าจู่โจม เพียงไม่นานเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ก็ถูกถอดออกจากไปจากตัวของมาร์คลีด้วยฝีมือของเจโน่



            กางเกงตัวเก่งของเจโน่ถูกมาร์คลีปลดออกไปอย่างรวดเร็วราวกับเสือที่กำลังหื่นกระหาย เสื้อเชิ้ตตัวบางของเจโน่ถูกเลิกขึ้นไปจนเห็นยอดอกสีหวานกำลังเชื้อเชิญให้มาร์คลีตักตวงความหอมหวาน ลิ้นร้อนแตะลงบนยอดอกโลมเลียมันอยู่อย่างนั้นก่อนจะขบเม้มให้เจโน่ร้องครางออกมา เสียงครางหวานดังออกมาเบาๆเรียกให้มือหนาเลื่อนลงไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของเจโน่ก่อนจะรูดรั้งมันขึ้นลงให้กายบางบิดเร้าไปมาอยู่ภายใต้ร่างของเขา



            มือหนาขยับมือขึ้นลงไม่หยุดทำให้เจโน่ไม่อาจจะทนอดกลั้นเสียงครางเอาไว้ได้ เสียงครางหวานหูดังไปทั่วทั้งห้องแข่งกับเสียงภาพยนตร์ที่กำลังยิงปืนไล่ล่ากันอยู่ มาร์คลีขยับมืออีกเพียงไม่กี่ครั้งน้ำสีขาวก็ไหลออกมาเต็มมือหนา เจโน่กัดนิ้วตัวเองพลางเลียมันเล็กน้อยก่อนที่ร่างกายบอบบางจะกระตุกเบาๆ นิ้วเรียวถูช่องทางของเจโน่เบาๆใช้น้ำที่เปรอะอยู่เต็มมือเบิกช่องทางเข้าไป ก้านนิ้วเรียวสอดเข้าไปจนสุดแล้วชักเข้าออกช้าๆ



            “อื้อ...”



            มาร์คลีดึงมือออกเพื่อจัดการกับกางเกงของตัวเองให้ออกไปจากร่างกาย เพียงไม่นานท่อนร้อนที่แข็งขืนก็ถูกกดเข้าไปในช่องทางช้าๆ เจโน่คาบนิ้วตัวเองเอาไว้พลางเลียมันแล้วดูดเสียงดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกัน ใบหน้าหล่อก้มลงมาเลียริมฝีปากที่เปียกชุ่มของเจโน่ก่อนที่จะเลียริมฝีปากตัวเอง แขนเล็กโอบรอบคอแกร่งก่อนจะเลียริมฝีปากหนาคืน กดริมฝีปากทับลงไป จูบที่ร้อนแรงพอๆกับส่วนล่างที่ยังขยับไม่หยุดส่งเสียงดังพร้อมๆกับเสียงครางของเจโน่



            ร่างบางชื้อเต็มไปด้วยเหงื่อเช่นเดียวกับร่างสูง เจโน่ดูร้อนแรงยิ่งกว่าพริกสิบเม็ดเมื่อตัวชื้นเหงื่ออยู่ภายใต้เสือเชิ้ตตัวบางและเสียงร้องที่ดังมาเป็นระยะ ร่างกายที่สั่นไหวไปพร้อมๆกับแรงกระแทกที่ถูกส่งมาจากมาร์คลี สาบานได้เลยว่ามาร์คลีแทบจะคลั่งอยู่แล้วในตอนนี้ ยิ่งความเผ็ดร้อนของเจโน่มีมากเท่าไหร่ แรงกระแทกจากมาร์คลีก็แรงมากเท่านั้น จนตอนนี้เจโน่เหมือนจะแหลกสลายลงไปกับโซฟาให้ได้



            เจโน่เจ็บไปทั่วทั้งสะโพกแต่มาร์คลียังคงไม่หยุดส่งแรงกระแทกมาให้เจโน่ จนมือเล็กบีบเข้ากับหัวไหล่หนา ร่างสูงจึงได้ผ่อนแรงลงและจูบซับหน้าผากเนียนที่ชื้นเหงื่อของเจโน่ เสียงครางหงิงๆจากคนตัวเล็กทำให้มาร์คลีแทบอยากจะกระแทกแรงๆลงไปอีกสักครั้ง เหมือนลูกแมวไม่มีผิด



            เมื่อมาร์คลีกดเข้าจุดกระสันดวงตาเรียวเล็กก็หลับพริ้มลงระบายยิ้มอ่อนๆออกมาอย่างเหนื่อยล้าและครางออกมาเบาๆให้มาร์คลีกดย้ำลงมาอีกครั้ง



            “อื้อ... งือ”

  

          ร่างสูงกระแทกลงไปซ้ำๆเมื่อนิ้วเรียวเล็กถูกกัดโดยเจ้าของเพราะความเสียวซ่านทั้งร่างกาย มือเล็กอีกข้างรูดรั้งแกนกายของตัวเองที่กำลังแข็งขืนไม่แพ้ร่างสูงที่กำลังสอดใส่อยู่ในตัวเขา ขยับมือรูดขึ้นลงเร็วเท่ากับความเสียวซ่านที่ตัวเองได้รับ เพียงไม่นานน้ำสีขาวก็ไหลออกมาเปื้อนหน้าท้องตัวเองและของมาร์คลี เมื่อเจโน่ถึงฝั่งถึงสองครั้งมาร์คลีก็กัดริมฝีปากกระแทกแกนกายของตัวเองเข้ามาอีกครั้งจนคนตัวเล็กสั่นไหวไปตามแรงกระแทกก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวให้ทะลักออกมาจากช่องทางของเจโน่



            “ได้ไงกัน คุณเสร็จถึงสองครั้ง”



            “ให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ”



            ไม่รอฟังคำตอบจากคนตัวสูง ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งเพื่อก้มลงครอบแกนกายของมาร์คลีด้วยปากของตัวเอง มาร์คลีตกใจอยู่นิดหน่อยที่เจโน่ยอมทำแบบนี้ให้เขา เจโน่รูดริมฝีปากขึ้นลงตามแกนกายของมาร์คลีที่เริ่มแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้งเพราะถูกปลุก มือเล็กคอยรูดรั้งช่วยในขณะที่ใช้ลิ้นเลียส่วนปลายของท่อนร้อน มือหนาลูบหัวเล็กและดึงแก้มนิ่มเบาๆแทนการขอบคุณ



            เมื่อรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะสำเร็จความใคร่ด้วยปากของเจโน่ มือหนาจึงประคองแก้มนิ่มให้ยกหัวขึ้นก่อนจะเลื่อนลงมารูดแกนกายของตัวเองจนน้ำสีขาวไหลออกมาเปื้อนมือหนาแทน เจโน่มองมาร์คลีอย่างไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร



            “คุณโกรธอะไรผมหรอ”



            “เปล่า แค่อยากชิม”



            นิ้วเรียวเล็กจิ้มน้ำสีขาวที่อยู่ในมือของมาร์คลีก่อนจะแลบลิ้นเลียมัน เจโน่ยิ้มออกมาพร้อมตารูปพระจันทร์เสี้ยวก่อนจะถูกจูบโดยมาร์คลี ริมฝีปากที่เคลื่อนที่ไปมาอยู่บนกลีบปากของตัวเองทำให้เจโน่ต้องการสัมผัสนั้นอีกครั้ง แขนเล็กจึงโอบรอบเอวหนาของมาร์คลีอย่างออดอ้อน



            “ยังไม่หมดแรงอีกหรือไง”



            “นายมีแรงแค่นี้หรือไงล่ะ”




            “ผมกลัวคุณจะไปทำงานพรุ่งนี้ไม่ไหวหรอก”




กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1524073&chapter=4

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น