มาร์คลีค่อยๆวางเจโน่ลงบนเตียงเบาๆแขนเล็กที่โอบรอบคอเอาไว้ไม่ยอมปล่อยพลางซุกใบหน้าน่ารักเอาไว้ไม่ยอมห่าง
เมื่อร่างสูงนั่งลงบนเตียงที่อ่อนยวบร่างเล็กก็เริ่มไต่ขึ้นไปบนตักอีกครั้ง
มือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเล็กออกเผยให้เห็นไหล่ขาวบาง
มาร์คลีกดริมฝีปากลงไปบนหัวไหล่ขาวเนียนนั้นค่อยๆเลื่อนลงมาตามกระดูกไหปลาร้าของร่างบาง
ร่างกายของเจโน่สั่นสะท้านพร้อมหลอมละลายไปทุกส่วนที่มาร์คลีสัมผัส
มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเจโน่ออกไปจนหมด
ร่างกายขาวเนียนขึ้นเป็นสีชมพูระเรื่อน่ารักและน่าสัมผัส
ลิ้นร้อนแตะลงบนยอดอกสีหวานของเจโน่สะกิดให้แข็งขืนพร้อมกับขนที่ลุกไปทั่วทั้งกายบาง
ดูดเลียจนร่างเล็กต้องบิดเร้าอยู่บนตักบดเบียดร่างกายของมาร์คลี เสื้อยืดตัวใหญ่ถูกมือเล็กถอดออกไปจากร่างกายส่วนบน
ร่างกายที่ดูแข็งแรงผิดกับตัวเองทำให้ใบหน้าน่ารักร้อนผ่าว
หน้าท้องแกร่งที่ผ่านการออกกำลังกายมาเป็นอย่างดีชวนให้มือเล็กลูบไล้มัน
มาร์คลีกดริมฝีปากจูบปิดเสียงหัวเราะคิกคักของเจโน่จนกลายเป็นเสียงอู้อี้
ลากลิ้นโลมเลียกลีบปากนิ่มก่อนจะสอดเข้าไปล้วงชิมความหอมหวานข้างใน
ร่างเล็กหอบหายใจเพราะรสจูบที่เร่าร้อนของมาร์คลี เมื่อมาร์คลีไม่ยอมปล่อยริมฝีปากตัวเองให้เป็นอิสระ
เจโน่จึงขบเอาลิ้นของมาร์คลีเบาๆจนมาร์คลีต้องยอมทอดถอนริมฝีปากออกมาซุกไซร้ซอกคอขาวแทน
มือหนาเลื่อนลงไปแกะกางเกงขาสั้นของเจโน่ออกอย่างไม่รีรอ
มาร์คลีกดจมูกสูดความหอมที่แก้มนุ่มนิ่มสีชมพูที่น่าหยิกไปเต็มปอด
เมื่อร่างกายขาวเนียนไม่มีเสื้อผ้าใดๆเจโน่ก็ซุกใบหน้าลงกับไหล่กว้างอีกครั้งและหลับตาแน่นเมื่อมาร์คลีฉวยเอาส่วนอ่อนไหวไปครอบครองด้วยมือหนา
เมื่อถูกรูดรั้งเสียงครางเบาๆก็ดังอยู่ที่ใกล้หูตัวของเจโน่สั่นน้อยๆทำให้มาร์คลีต้องคอยจูบซับตามหน้าผากเนียนเบาๆ
“อื้อ...”
อดกลั้นเสียงเอาไว้ไม่ไหวเมื่อมือหนายังคงรูดรั้งแกนกายของร่างเล็กไม่หยุด
เหมือนผ่านการวิ่งมาสิบกิโลเมตรเมื่อความเสียวที่เพิ่มขึ้นทำให้เจโน่ต้องกลั้นเสียงครางเอาไว้
ลมหายใจร้อนเป่ารดกับไหล่กว้างหลายครั้ง เจโน่หอบหายใจเมื่อน้ำสีขาวไหลออกมาเปรอะเปื้อนมือหนาเต็มไปหมด
ซุกซ่อนใบหน้าที่ร้อนผ่าวเอาไว้ไม่กล้าสบตามาร์คลีอีกครั้ง
ร่างบางอ่อนปวกเปียกอยู่บนตักของมาร์คลี
ร่างสูงค่อยๆดันให้คนตัวเล็กนอนลงก่อนจะปลดกางเกงที่โคตรจะเกะกะในเวลานี้ออก
“อื้อ..
ให้เจโน่ช่วยนะ...”
น้ำเสียงแหบพร่าที่เหมือนจะขาดห้วงไปเล็กน้อยดังขึ้นพร้อมกับเจโน่ที่ลุกขึ้นมากอบกุมส่วนอ่อนไหวของมาร์คลีเอาไว้ด้วยมือเล็ก
อ้าปากครอบครองส่วนปลายเอาไว้ด้วยท่าทางไร้เดียงสา ค่อยๆขยับหัวขึ้นลงช้าๆ ความเสียวแปลกใหม่ที่มาร์คลีได้รับและใจเต้นรัวเพราะคนตัวเล็กไม่เคยช่วยเขาแบบนี้
เจโน่ประหม่าเล็กน้อยเมื่อต้องใช้ลิ้นโลมเลียส่วนปลายของมาร์คลี ใช้มือเล็กขยับรูดรั้งแกนกายช่วย
ลิ้นร้อนที่แตะสัมผัสทำให้มาร์คลีแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เจโน่ยกหัวขึ้นมาพร้อมกับริมฝีปากที่เปื้อนน้ำลายตัวเองในขณะที่มือยังรูดรั้งแกนกายของร่างสูงไม่หยุด
มาร์คลีจับหัวเจโน่เข้ามาใกล้ก่อนจะกดริมฝีปากจูบไล้ลิ้นเลียไปตามริมฝีปากที่ชื้นของเจโน่
มือหนาจับมือเล็กที่ขยับขึ้นลงอยู่กับแกนกายของเขาออกก่อนจะดันให้เจโน่นอนลงแล้วยกขาเล็กขึ้นมาพาดบ่าแกร่ง
สอดใส่ความเป็นชายเข้าไปจนสุด
เจโน่กัดนิ้วตัวเองเอาไว้กลืนเสียงครางของตัวเองลงคอไป
เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องก่อนจะตามมาด้วยเสียงครางที่อดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว
ความรัดแน่นที่หุ้มท่อนร้อนของมาร์คลีเอาไว้ทำเอาเขาแทบจะกลั้นความเสียวเอาไว้ไม่ได้
“อ่า...”
“อื้อ
พี่มาร์ค...”
มาร์คลีขยับส่วนล่างเข้าออกช้าๆก่อนจะเพิ่มความแรงลงไปจนร่างกายบางที่อยู่ด้านล่างขยับไปตามแรงกระทำของเขา
มือเล็กที่เคยอยู่ที่หมอนและปากตัวเองเลื่อนมาจับแขนแกร่งที่ยันตัวร่างสูงเอาไว้เหมือนกับร้องขอให้ผ่อนแรงลง
แต่ความเสียวที่แล่นไปทั่วร่างกายทำให้แรงที่มาร์คลีส่งเข้าไปแรงขึ้นเรื่อยๆ
มาร์คลีหอบหายใจไปพร้อมๆกับเจโน่ที่ส่งเสียงครางออกมาสลับกับลมหายใจแรงๆ
แขนแกร่งโอบรัดร่างบางขึ้นมา เจโน่เท้าแขนตัวเองกับเตียงเอาไว้
มือหนาประคองแก้มนุ่มนิ่มที่ชื้นเหงื่อเล็กน้อยไล้นิ้วหัวแม่มือไปตามริมฝีปากบางก่อนจะส่งเข้าไปให้เจโน่เลีย
เมื่อลิ้นเล็กแตะเข้ากับนิ้วหัวแม่มือริมฝีปากหนาก็ฉวยเอาลิ้นเล็กนั้นมาไว้แทน
เกี่ยวรัดลิ้นเล็กนั้นไปมาพร้อมๆกับส่วนล่างของตัวเองที่ขยับไม่หยุด
แรงกระแทกแรงเสียจนเจโน่ทนแทบไม่ไหวใบหน้าน่ารักเลื่อนออกห่างจากใบหน้าหล่อเพื่อหายใจได้สะดวก
“อื้อ...
งื้อ...”
เรี่ยวแรงแทบหมดลงจนแขนเล็กต้องรั้งต้นคอแกร่งเอาไว้
มาร์คลีไม่รอช้าที่จะกระแทกสวนสะโพกนิ่มเข้าไปซ้ำๆเมื่อคนตัวเล็กร้องครางออกมาไม่หยุด
เสียงหวานดังออกมาต่อเนื่องเมื่อมาร์คลีย้ำตรงจุดกระสันของตัวเอง เอวหนากระแทกเข้ามาอีกไม่กี่ทีถึงถอดถอนเอาแกนกายออกไปพร้อมกับน้ำสีขาวที่ไหลออกมา
ตัวของเจโน่กระตุกเล็กน้อย มาร์คลีจูบไหล่ขาวเนียนอย่างรักใคร่
นิ้วหัวแม่มือไล้แก้มนิ่มก่อนจะกดริมฝีปากลงไป
เจโน่ซุกใบหน้าลงไปกับหมอนอย่างเหนื่อยอ่อน
กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1515791&chapter=22
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น