ทันทีที่ประตูคอนโดของเจโน่ปิดลงร่างสูงก็ระดมจูบลูกแมวของเขาไปทั่ว
แขนแกร่งล็อคเอวร่างบางเอาไว้ไม่ให้ไปไหน มือเล็กปัดป่ายเพื่อหยุดคนตรงหน้าที่ขอมาอ่านหนังสือด้วย
แต่นี่มันยังไม่ได้ถอดกระเป๋าอะไรออกเลยนะมาร์คลี!
มาร์คลีปลดกระเป๋าใบใหญ่ของตัวเองลงวางกับพื้นก่อนจะดึงของคนตัวเล็กออกตาม
ก่อนจะหันมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนบนตัวร่างบางออก ไม่ปล่อยให้ร่างสูงทำตามใจนานนักมือเล็กก็ขืนตัวเองออกมาก่อนที่ร่างสูงจะได้ปลดกระดุมออกหมด
“มาร์ค!”
มือเล็กกำเสื้อนักเรียนตัวเองแน่น
มาร์คลียืนนิ่งส่งสายตาไม่เข้าใจไปให้ร่างเล็กที่หวงเนื้อหวงตัวกับเขาอย่างหงุดหงิด
มือใหญ่คว้าเอากระเป๋าใบใหญ่ก่อนจะหันหลังแล้วไปที่ประตู
“งั้นเรากลับก่อนนะ”
“มาร์ค!!!!”
ร่างเล็กรีบคว้าตัวคนตัวใหญ่กอดเอาไว้แน่นราวกับร้องขอให้อยู่ต่อ
มาร์คลีหันมามองคนตัวเล็กที่ก้มหน้าอยู่ก่อนจะเชยปลายคางมนขึ้นมาแล้วกดจูบทับลงบนริมฝีปากเล็ก
ลิ้นร้อนไล่แตะไปตามริมฝีปากก่อนจะดูดคลึงเบาๆให้ร่างเล็กโอนอ่อน
มือหนาลูบไหล่บางที่เสื้อนักเรียนหลุดลงไปเผยให้ไหล่ขาวเนียน
สติสัมปชัญญะทั้งหมดของมาร์คลีหมดลงเมื่อกระดุมเม็ดต่อๆมาของเสื้อนักเรียนเจโน่ถูกเจ้าตัวแกะออกเองพร้อมกับลิ้นเล็กที่แตะเข้ากับลิ้นของร่างสูง
ลิ้นเล็กเกี่ยวรัดลิ้นหนาอยู่อย่างนั้นก่อนที่มือบางจะผลักให้ร่างสูงล้มลงนั่งบนพื้นแล้วตามมาทาบทับส่วนอ่อนไหวของมาร์คลี
มือเล็กปลดเข็มขัดและกางเกงออก
ในตอนนี้ร่างกายขาวเนียนไม่เหลืออาภรณ์ใดๆปกปิดแม้แต่ชิ้นเดียว
มือเล็กจึงได้ลูบไล้อกแกร่งก่อนจะแกะกระดุมเสื้อนักเรียนคนที่ถูกตัวเองนั่งทับอยู่
มาร์คลีมอบจุมพิตร้อนแรงให้เจโน่อีกครั้งเป็นคำขอบคุณที่ช่วยแกะกระดุมให้
มือเล็กลูบหน้าท้องแกร่งที่มีร่องกล้ามเนื้อน้อยๆขึ้นมาที่ไหล่เพื่อปลดเปลื้องอาภรณ์ส่วนบนออกไปจากกายหนา
แก้มขาวเห่อแดงขึ้นน้อยๆรวมไปถึงตามร่างกายของคนตัวเล็ก และจะเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ทั้งสองกำลังจะหลอมรวมกัน
มือหนาที่ว่างงานอยู่นานบีบคลึงสะโพกมนนุ่มนิ่มพลางลูบไล้ไปมาอย่างเสน่หา
ถ้าถามว่าหลงเจโน่ตรงไหน ก็ตอบได้เลยว่าตรงที่เหมือนจะเขินอายแต่กลับให้ความรู้สึกเซ็กซี่นี่แหละที่ทำให้มาร์คลีไปไหนไม่รอดมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
มือเล็กเลื่อนลงมาปลดเข็มขัดและและซิปกางเกงของมาร์คลีเผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวที่กำลังชูชันก่อนที่จะครอบครองด้วยริมฝีปากบาง
ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามแกนกายใหญ่ของร่างสูง มือเล็กชักขึ้นลงทำงานไม่หยุดโดยที่ส่วนปลายถูกครอบครองโดยริมฝีปาก
ร่างเล็กของเจโน่ผละออกมาก่อนจะยกขาตัวเองขึ้นตั้งชัน
ลิ้นเล็กเลียนิ้วตัวเองจนชุ่นมองมาที่ร่างสูงที่กำลังจ้องมองมาด้วยความรู้สึกอยากกลืนกินคนตัวเล็ก
คนตัวเล็กที่มาร์คลีอยากกลืนกินหัวเราะเบาๆก่อนจะเลื่อนมือลงสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของตัวเองแล้วดึงเข้าออกช้าๆ
ริมฝีปากเล็กเอ่ยครางออกมาตามจังหวะที่ข้อมือเลื่อนเข้าออกที่เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“มาร์ค...
อื้อ...”
ไม่รอช้ามือใหญ่ก็คว้าข้อมือบางให้ร่างเล็กขยับขึ้นมาบนตักตัวเอง
ก่อนที่เจโน่จะจับแกนกายที่แข็งขืนไว้แล้วกดทับตัวเองลงมา ร่างเล็กขยับขึ้นลงช้าๆ
ใบหน้าน่ารักประดับยิ้มหวาน ในสายตาของร่างสูงมีเพียงแค่เจโน่ และเจโน่ก็เช่นกันที่จ้องมองสายตาแสนคุกคามนั้นกลับพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ
“อ๊า...”
ร่างเล็กครางออกมาไม่หยุด
เพิ่มความเสียวซ่านไปทั่วทั้งร่างให้คนตัวสูงกว่า มาร์คลีดูดเลียยอดอกของเจโน่จนเปียกชุ่ม
ร่างเล็กบนตัวมาร์คลีขยับไปหยุดทั้งยังเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นลงมาก่อนจะผ่อนคลายจังหวะให้ช้าลงราวกับกลั่นแกล้งมาร์คลี
“แสบนักใช่มั้ยเจโน่”
ร่างสูงดันคนตัวเล็กลงไปนอนราบกับพื้นก่อนจะขึ้นคร่อมแทนเพื่อจัดการคนแสนซน
เจโน่หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางลั่นเมื่อถูกมาร์คลีเอาคืนด้วยการกระแทกเข้ามาในตัวเค้าไม่หยุด
ยอดอกถูกดูดเลียซ้ำแล้วซ้ำเล่าเจโน่เพียงแต่แอ่นรับการกระทำของมาร์คลีเท่านั้น
ร่างเล็กบิดเร้าไปมาด้วยความเสียว
ผิวสีขาวราวกับน้ำนมกลายเป็นสีชมพูไปทั่วทั้งตัว
หอบหายใจเสียงดังรับกับการกระแทกจากคนตัวสูง
ลิ้นร้อนแตะเข้าที่ใบหูเล็กก่อนจะไล้ชิมใบหูนั้นลมหายใจถูกเป่ารดเข้าที่ใบหู
คนตัวเล็กแทบจะสลายลงไปกับพื้น
แรงกระแทกสุดท้ายจากคนด้านบนทำให้คนตัวเล็กร่างกายกระตุกพร้อมๆกับที่น้ำสีขาวพุ่งออกมาเปรอะหน้าท้องของมาร์คลี
มอบจุมพิตให้คนตัวเล็กอีกครั้งก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากแล้วถึงได้อุ้มร่างบางที่หมดเรี่ยวแรงขึ้นไปอาบน้ำ
กลับอ่านต่อที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1517140&chapter=3
ฝากเม้นด้วยค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น