UNIVERSE | MARKNO SPECIAL CHAPTER

            ร่างบางถูกดันขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำการบ้านของมาร์คลีก่อนที่มาร์คลีจะผละออกมาเพื่อล็อคประตูห้อง มือเล็กค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางของตัวเองออกก่อนจะถูกหยุดโดยมือหนา ทำให้มีเพียงกระดุมสองเม็ดบนเท่านั้นที่ถูกแกะออกและไหล่บางที่โผล่พ้นคอเสื้อออกมา ร่างสูงบดริมฝีปากจูบลงบนไหล่ขาวเนียนเรื่อยขึ้นไปจนถึงซอกคอบอบบาง เจโน่เอียงหน้าเล็กน้อยเพราะสัมผัสที่ชวนให้เสียวซ่าน

            มาร์คลีดันตัวเข้าไปแยกขาของเจโน่ออกและไม่รีรอที่จะถอดกางเกงออกไปรวดเดียวจนหมด สัมผัสขาอ่อนให้คนตัวเล็กใจเต้นและตัวสั่นเพราะสัมผัสวาบหวาม มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กโดยที่เจ้าตัวก้มหน้ากัดนิ้วตัวเองกลั้นเสียงคราง ค่อยๆขยับขึ้นลงจนเสียงครางดังเล็ดลอดออกมา

            “อื้อ พี่มาร์ค”

            กดริมฝีปากบดเบียดกลีบปากนิ่มจนแทบจะละเอียดด้วยกามอารมณ์ นิ้วมือเปียกน้ำลายถูกดึงออกมาวางไว้ที่แก้มของมาร์คลี สอดลิ้นร้อนเข้าไปแทนที่นิ้วเล็กกวาดต้อนลิ้มชิมความหวานที่โหยหาจากลิ้นเล็กที่เกี่ยวรัดกันอยู่ มือหนายังคงทำหน้าได้ไม่ขาดตกบกพร่องเรียกเสียงครางออกมาจากลำคอระหงเป็นระยะ

            มือเล็กไล่ลงมาตามร่างกายสูงใหญ่ตามลักษณะของเด็กวัยมัธยมและปลดเอากางเกงของมาร์คลีออกไป เริ่มต้นสำรวจท่อนร้อนด้วยมือเล็กที่เย็นเฉียบจนมาร์คลีต้องปลดปล่อยเสียงครางต่ำออกมา เจโน่ขยับมือรูดรั้งท่อนร้อนขึ้นลงเพิ่มราคะในร่างกายให้มาร์คลีอย่างที่ชอบทำและคนตัวสูงก็มักจะอดไม่ได้ที่จะดันคนตัวเล็กนอนลงและสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปโดยไร้การเบิกทางที่ช่องทาง

            เจโน่กัดนิ้วเล็กเอาไว้พร้อมกับส่งเสียงครางออกมา ดวงตาเรียวเล็กมองมาที่มาร์คลีด้วยความเย้ายวน ยิ่งสบตากันแรงกระแทกจากคนตัวสูงยิ่งเพิ่มมากขึ้น อดไม่ได้ที่จะร้องปรามเพราะความเจ็บปวด

            “พี่มาร์ค อื้อ.. หนูเจ็บ...”

            แขนแกร่งโอบรัดเอวบางให้คนตัวเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดแทนคำขอโทษที่ทำรุนแรงใส่ เจโน่กอดรัดมาร์คลีเอาไว้แน่นยิ่งรับแรงกระแทกยิ่งอ่อนแรงกอดเข้าไปทุกที มาร์คลียังคงประคองตัวของเจโน่เอาไว้ในอ้อมกอดแข็งแรง ลูกแมวเจโน่เงยหน้าขึ้นไปจูบคางเจ้าของแสนรักอย่างออดอ้อนก่อนที่มาร์คลีจะก้มลงมามอบจุมพิตอ่อนหวานให้ ร้อนแรงขึ้นทุกทีเช่นเดียวกับแรงกระทำที่มาร์คลีส่งมันให้เจโน่

            เสียงครางหวานดังไม่หยุด มือเล็กกอบกุมท่อนร้อนของตัวเองพลางชักขึ้นลงเป็นจังหวะเดียวกับที่มาร์คลีกระแทกลงมา

            “อื้อ พี่มาร์ค”

            “หื้ม”

            “หนูไม่ไหวแล้ว อื้อ”

            ร่างบางกระตุกตัวพร้อมๆกับที่น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาจากแกนกายเปรอะเปื้อนไปทั้งมือบางและเสื้อตัวบางของเจโน่รวมไปถึงเสื้อของมาร์คลี ยิ่งเห็นคนตัวเล็กกระตุกแรงที่อยากจะกระแทกกระทั้นเข้าใส่ยิ่งมากเป็นทวีคูณ เจโน่อ่อนแรงจนแทบจะยึดเกาะไหล่หนาเอาไว้ไม่ไหว

           มาร์คลีกระแทกส่วนล่างลงมาถี่จนเจโน่หอบหายใจ แรงจนโต๊ะทำการบ้านเกิดเสียงดัง เสียงครางหวานดังระงมไปทั่วทั้งห้อง เจโน่กอดร่างสูงเอาไว้แน่นเพราะแรงถูกกระทำช่างรุนแรงเหลือเกิน เหมือนตัวเองถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆไม่ต่างจากเหยื่อที่กำลังถูกเสือตัวใหญ่ขย้ำ

            “อ๊า...”

            “อ่า..”

            แรงกระแทกสุดท้ายแทบจะช่วงชิงลมหายใจของเจโน่ออกไปด้วย ร่างบางปล่อยตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของมาร์คลี คนตัวเล็กกระตุกเล็กน้อยและร้องครางในลำคออ้อนคนตัวสูงกว่า แขนเล็กกอดรัดเอวหนาเอาไว้ด้วยความเหนื่อยล้าเหมือนวิ่งมาราธอนมาได้สิบกิโลเมตร

            “อยากกินชาเขียวนมสดมั้ย”

            “อยาก!”

            เรี่ยวแรงที่หายไปไม่รู้กลับมาจากไหนเพียงแค่ได้ยินชื่อชาเขียวนมสด หูของเจโน่คงตั้งตรงเหมือนลูกแมวกำลังจะได้กินขนมแมวเลียอะไรทำนองนั้น

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1515791&chapter=23

LOVE LENSE | MARKNO CHAPTER 8

           

            เหมือนแม่เหล็กขั้วบวกกับขั้วลบที่ดึงดูดเข้าหากัน ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปกดริมฝีปากทาบทับกลีบปากนิ่มที่เงยหน้ารอรับสัมผัสของเขาอยู่ มือเล็กเลื่อนขึ้นไปวางอยู่บนไหล่หนาแผ่วเบา บดเบียดร่างกายเข้าหาร่างสูงที่โอบรัดเอวบางอยู่ สัมผัสหวานนุ่มเหมือนขนมสายไหมเคลือบอยู่รอบริมฝีปากของทั้งสองคน ยิ่งสัมผัสยิ่งหอมหวาน และยิ่งทำให้ห้ามใจตัวเองไม่ได้

            เจโน่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนสัมผัสแผ่นหลังบางภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบาง มาร์คลีขบกลีบปากนิ่มแผ่วเบาก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวหวานเหมือนน้ำนม ทั้งดูดทั้งขบจนเจโน่ต้องครางหวานออกมา มือเล็กแกะกระดุมเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นหัวไหล่ขาวเนียนให้มาร์คลีได้ใช้ริมฝีปากสำรวจ

            แขนแกร่งรั้งเอวบางให้ขึ้นมาวางอยู่บนตักให้ได้ช่วงชิมความหวานจากร่างกายขาวเนียนอย่างห้ามใจไม่อยู่ มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบไล้แผงอกบางผ่านเสื้อบางที่กำลังหายใจอย่างหนัก เสียงลมหายใจของเจโน่ยังทำให้มาร์คลีมึนเมาได้ในตอนนี้ หยุดการสำรวจร่างกายสีน้ำนมที่ยอดอกสีหวาน ลิ้นร้อนแตะลงไปพร้อมๆกับเสียงหวานที่ดังขึ้นมาในลำคอ

            ยิ่งลิ้นร้อนชื้นไล้เลียยอดอกทั้งขบดูดยิ่งทำให้เจโน่เบียดเร้าส่วนล่างมากขึ้น ความอึดอัดแล่นไปทั่วทั้งภายในร่างกาย รู้สึกเหมือนร่างกายจะสลายลงไปในทุกส่วนที่มาร์คลีสัมผัส มาร์คลีอ้อยอิ่งจนน่าหงุดหงิดมือเล็กจึงได้ปลดกางเกงออกด้วยตัวเองก่อนจะรูดรั้งท่อนร้อนขึ้นลงผ่อนปรนความเสียวที่คละคลุ้งอยู่ในร่างกาย เสียงครางของเจโน่ดังออกมาไม่หยุดยิ่งทำให้มาร์คลีอึดอัดอยู่ภายใต้กางเกง

            “อื้อออ.. มาร์ค”

            ฟันแข็งแรงขบยอดอกและริมฝีปากที่คอยดูดเลียปลุกเร้าอารมณ์ให้เจโน่ปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาเปรอะเปื้อนมือเร็วขึ้น คนตัวเล็กหอบหายใจออกมาก่อนจะใช้มือที่เปื้อนน้ำสีขาวลูบที่ช่องทาง สอดนิ้วเรียวเข้าออกด้วยความยั่วยวนอยู่บนตักของมาร์คลี เสียงครางดังออกมาไม่หยุดในทุกจังหวะที่ขยับมือเข้าออก หน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงทำให้มาร์คลียิ่งอยากจะกลืนกินเจโน่เข้าไปเสียให้หมด

            มือหนาปลดกางเกงตัวเองตามออกไปก่อนจะสอดก้านนิ้วยาวเข้าไปภายในโพรงปากที่คอยส่งเสียงร้องออกมา ลิ้นเล็กโลมเลียนิ้วยาวจนเปียกชุ่มเช่นเดียวกับช่องทางที่มือเล็กยังคงขยับเข้าออกจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของตัวเอง ยิ่งมือเล็กขยับยิ่งส่งเสียงครางออกมาเรียกให้มาร์คลีดึงข้อมือเล็กออกก่อนจะจับเอวบางให้กดทับแกนกายชูชันของตัวเองลงมา

            “อื้อ..”

            ความเป็นชายถูกสอดใส่เข้ามาจนร่างกายเจโน่สั่นสะท้านแทบจะอยากกัดนิ้วคนตัวสูงให้ขาด เจ็บมากจนเจโน่ห่อตัวลง ร่างสูงปลอบประโลมเจโน่ด้วยจุมพิตที่ริมฝีปากบาง เพียงไม่นานสะโพกกลมก็ขยับขึ้นลงตามท่อนร้อนที่ถูกสวมใส่อยู่ ความเจ็บถูกแทนที่ด้วยความเสียวอีกครั้ง ร่างเล็กบิดเร้าร่างกายไปมาอยู่บนตักของมาร์คลี ฟันขาวสะอาดยังคงคาบนิ้วเรียวยาวของมาร์คลีเอาไว้อยู่

            แขนแกร่งโอบรัดเอวบางเอาไว้แน่นในขณะที่ร่างเล็กขยับเอวขึ้นลงไม่หยุด ริมฝีปากหนาเริ่มซุกไซร้สำรวจร่างกายสีน้ำนมอีกครั้ง เสื้อเชิ้ตสีขาวที่หลุดลุ่ยเกาะไหล่บางทำให้หัวใจเต้นรัว ขยำมือไปจนทั่วร่างกายบอบบางจนเป็นสีแดงระเรื่อ คนตัวเล็กกลับครางหวานออกมาเหมือนชอบใจเสียด้วยซ้ำ มือเล็กเลื่อนลงมากอบกุมแกนกายของตัวเองอีกครั้ง รูดรั้งมันไปพร้อมๆกับที่กระแทกสะโพกลงมา

            “อ่า... อืม”

            มาร์คลีครางต่ำในลำคอด้วยความพึงพอใจกับความเสียวที่ได้รับจากเจโน่จนร่างกายจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆให้ได้ เจโน่กัดริมฝีปากอย่างเย้ายวนผสมกับแรงราคะที่พุ่งพล่านไปทั่วร่างกายที่ขยับไม่หยุด จนน้ำสีขาวพุ่งออกมาเต็มมือเล็กอีกครั้ง เสียงครางยั่วยวนที่ออกมาพร้อมๆกันยิ่งปั่นประสาทของมาร์คลี ร่างสูงกดไหล่บางให้นอนราบลงไปกับโซฟาก่อนจะออกแรงกระแทกส่วนล่างลงมาหาเจโน่ด้วยกามอารมณ์ แรงเสียจนร่างเล็กร้องออกมาเสียงดังไม่หยุด กายเล็กขยับไปตามจังหวะกระแทกที่ได้รับ

            เจโน่เชิดหน้าขึ้นส่งเสียงครางออกมา มือเล็กจับแขนแกร่งที่ใช้ยันร่างกายหนา มัดกล้ามนั้นดูดีจนคนตัวเล็กอยากจะกัดมันด้วยความหมั่นเขี้ยว อยากจะหนีออกไปจากการกระทำแสนรุนแรงนี้แต่แขนเล็กกลับเลื่อนไปโอบรัดเอวหนาเอาไว้

   

         “อ๊า.. งื้อ”

            สิ้นเสียงครางเล็กแรงกระแทกก็หยุดลงพร้อมๆกับน้ำสีขาวที่ไหลเปรอะอยู่เต็มช่องทาง ร่างเล็กกระตุกตัวเล็กน้อยก่อนจะถูกดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดชื้นเหงื่อ เจโน่ซุกแก้มนุ่มนิ่มลงไปกับอกแกร่ง เปลือกตาสีน้ำนมปิดสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อน พ่นลมหายใจหนักๆออกมาก่อนที่จะกลายเป็นสม่ำเสมอ

            เจโน่หลับสนิทอยู่ภายในอ้อมกอดของมาร์คลี คนตัวสูงจึงผละออกมาจัดการใส่กางเกงให้ตัวเองและคนตัวเล็กให้เรียบร้อยแล้วช้อนตัวเจโน่ขึ้นมาเพื่อย้ายที่นอนให้คนชอบนอนได้นอนหลับสบาย วางเจ้าชายนิทราลงบนเตียงหนานุ่มก่อนจะห่มผ้าให้หลับสบาย ปรับเครื่องปรับอากาศอีกเล็กน้อยก็ก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากเนียน

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1524073&chapter=8

LOVE LENSE | MARKNO CHAPTER 4

           มาร์คลีเลื่อนมือลงไปตามลำคอของเจโน่ลงไปสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตที่หลุดลุ่ย สัมผัสผิวเนียนนุ่มอย่างย่ามใจ กระดุมสองเม็ดด้านบนไม่รู้ว่าหลุดไปตอนไหนทำให้มาร์คลีต้องละจากริมฝีปากบางลงมายังซอกคอขาว ประทับจูบลงไปจนหนำใจ ไหล่ขาวเนียนและกระดูกไหปลาร้าของเจโน่เรียกให้รีมฝีปากหนาตรงเข้าจู่โจม เพียงไม่นานเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ก็ถูกถอดออกจากไปจากตัวของมาร์คลีด้วยฝีมือของเจโน่

            กางเกงตัวเก่งของเจโน่ถูกมาร์คลีปลดออกไปอย่างรวดเร็วราวกับเสือที่กำลังหื่นกระหาย เสื้อเชิ้ตตัวบางของเจโน่ถูกเลิกขึ้นไปจนเห็นยอดอกสีหวานกำลังเชื้อเชิญให้มาร์คลีตักตวงความหอมหวาน ลิ้นร้อนแตะลงบนยอดอกโลมเลียมันอยู่อย่างนั้นก่อนจะขบเม้มให้เจโน่ร้องครางออกมา เสียงครางหวานดังออกมาเบาๆเรียกให้มือหนาเลื่อนลงไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของเจโน่ก่อนจะรูดรั้งมันขึ้นลงให้กายบางบิดเร้าไปมาอยู่ภายใต้ร่างของเขา

            มือหนาขยับมือขึ้นลงไม่หยุดทำให้เจโน่ไม่อาจจะทนอดกลั้นเสียงครางเอาไว้ได้ เสียงครางหวานหูดังไปทั่วทั้งห้องแข่งกับเสียงภาพยนตร์ที่กำลังยิงปืนไล่ล่ากันอยู่ มาร์คลีขยับมืออีกเพียงไม่กี่ครั้งน้ำสีขาวก็ไหลออกมาเต็มมือหนา เจโน่กัดนิ้วตัวเองพลางเลียมันเล็กน้อยก่อนที่ร่างกายบอบบางจะกระตุกเบาๆ นิ้วเรียวถูช่องทางของเจโน่เบาๆใช้น้ำที่เปรอะอยู่เต็มมือเบิกช่องทางเข้าไป ก้านนิ้วเรียวสอดเข้าไปจนสุดแล้วชักเข้าออกช้าๆ

            “อื้อ...”

            มาร์คลีดึงมือออกเพื่อจัดการกับกางเกงของตัวเองให้ออกไปจากร่างกาย เพียงไม่นานท่อนร้อนที่แข็งขืนก็ถูกกดเข้าไปในช่องทางช้าๆ เจโน่คาบนิ้วตัวเองเอาไว้พลางเลียมันแล้วดูดเสียงดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกัน ใบหน้าหล่อก้มลงมาเลียริมฝีปากที่เปียกชุ่มของเจโน่ก่อนที่จะเลียริมฝีปากตัวเอง แขนเล็กโอบรอบคอแกร่งก่อนจะเลียริมฝีปากหนาคืน กดริมฝีปากทับลงไป จูบที่ร้อนแรงพอๆกับส่วนล่างที่ยังขยับไม่หยุดส่งเสียงดังพร้อมๆกับเสียงครางของเจโน่

            ร่างบางชื้อเต็มไปด้วยเหงื่อเช่นเดียวกับร่างสูง เจโน่ดูร้อนแรงยิ่งกว่าพริกสิบเม็ดเมื่อตัวชื้นเหงื่ออยู่ภายใต้เสือเชิ้ตตัวบางและเสียงร้องที่ดังมาเป็นระยะ ร่างกายที่สั่นไหวไปพร้อมๆกับแรงกระแทกที่ถูกส่งมาจากมาร์คลี สาบานได้เลยว่ามาร์คลีแทบจะคลั่งอยู่แล้วในตอนนี้ ยิ่งความเผ็ดร้อนของเจโน่มีมากเท่าไหร่ แรงกระแทกจากมาร์คลีก็แรงมากเท่านั้น จนตอนนี้เจโน่เหมือนจะแหลกสลายลงไปกับโซฟาให้ได้

            เจโน่เจ็บไปทั่วทั้งสะโพกแต่มาร์คลียังคงไม่หยุดส่งแรงกระแทกมาให้เจโน่ จนมือเล็กบีบเข้ากับหัวไหล่หนา ร่างสูงจึงได้ผ่อนแรงลงและจูบซับหน้าผากเนียนที่ชื้นเหงื่อของเจโน่ เสียงครางหงิงๆจากคนตัวเล็กทำให้มาร์คลีแทบอยากจะกระแทกแรงๆลงไปอีกสักครั้ง เหมือนลูกแมวไม่มีผิด

            เมื่อมาร์คลีกดเข้าจุดกระสันดวงตาเรียวเล็กก็หลับพริ้มลงระบายยิ้มอ่อนๆออกมาอย่างเหนื่อยล้าและครางออกมาเบาๆให้มาร์คลีกดย้ำลงมาอีกครั้ง

            “อื้อ... งือ”

  

          ร่างสูงกระแทกลงไปซ้ำๆเมื่อนิ้วเรียวเล็กถูกกัดโดยเจ้าของเพราะความเสียวซ่านทั้งร่างกาย มือเล็กอีกข้างรูดรั้งแกนกายของตัวเองที่กำลังแข็งขืนไม่แพ้ร่างสูงที่กำลังสอดใส่อยู่ในตัวเขา ขยับมือรูดขึ้นลงเร็วเท่ากับความเสียวซ่านที่ตัวเองได้รับ เพียงไม่นานน้ำสีขาวก็ไหลออกมาเปื้อนหน้าท้องตัวเองและของมาร์คลี เมื่อเจโน่ถึงฝั่งถึงสองครั้งมาร์คลีก็กัดริมฝีปากกระแทกแกนกายของตัวเองเข้ามาอีกครั้งจนคนตัวเล็กสั่นไหวไปตามแรงกระแทกก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวให้ทะลักออกมาจากช่องทางของเจโน่

            “ได้ไงกัน คุณเสร็จถึงสองครั้ง”

            “ให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ”

            ไม่รอฟังคำตอบจากคนตัวสูง ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งเพื่อก้มลงครอบแกนกายของมาร์คลีด้วยปากของตัวเอง มาร์คลีตกใจอยู่นิดหน่อยที่เจโน่ยอมทำแบบนี้ให้เขา เจโน่รูดริมฝีปากขึ้นลงตามแกนกายของมาร์คลีที่เริ่มแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้งเพราะถูกปลุก มือเล็กคอยรูดรั้งช่วยในขณะที่ใช้ลิ้นเลียส่วนปลายของท่อนร้อน มือหนาลูบหัวเล็กและดึงแก้มนิ่มเบาๆแทนการขอบคุณ

            เมื่อรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะสำเร็จความใคร่ด้วยปากของเจโน่ มือหนาจึงประคองแก้มนิ่มให้ยกหัวขึ้นก่อนจะเลื่อนลงมารูดแกนกายของตัวเองจนน้ำสีขาวไหลออกมาเปื้อนมือหนาแทน เจโน่มองมาร์คลีอย่างไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

            “คุณโกรธอะไรผมหรอ”

            “เปล่า แค่อยากชิม”

            นิ้วเรียวเล็กจิ้มน้ำสีขาวที่อยู่ในมือของมาร์คลีก่อนจะแลบลิ้นเลียมัน เจโน่ยิ้มออกมาพร้อมตารูปพระจันทร์เสี้ยวก่อนจะถูกจูบโดยมาร์คลี ริมฝีปากที่เคลื่อนที่ไปมาอยู่บนกลีบปากของตัวเองทำให้เจโน่ต้องการสัมผัสนั้นอีกครั้ง แขนเล็กจึงโอบรอบเอวหนาของมาร์คลีอย่างออดอ้อน

            “ยังไม่หมดแรงอีกหรือไง”

            “นายมีแรงแค่นี้หรือไงล่ะ”

            “ผมกลัวคุณจะไปทำงานพรุ่งนี้ไม่ไหวหรอก”

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1524073&chapter=4

UNIVERSE | MARKNO CHAPTER 20

            มาร์คลีค่อยๆวางเจโน่ลงบนเตียงเบาๆแขนเล็กที่โอบรอบคอเอาไว้ไม่ยอมปล่อยพลางซุกใบหน้าน่ารักเอาไว้ไม่ยอมห่าง เมื่อร่างสูงนั่งลงบนเตียงที่อ่อนยวบร่างเล็กก็เริ่มไต่ขึ้นไปบนตักอีกครั้ง มือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเล็กออกเผยให้เห็นไหล่ขาวบาง มาร์คลีกดริมฝีปากลงไปบนหัวไหล่ขาวเนียนนั้นค่อยๆเลื่อนลงมาตามกระดูกไหปลาร้าของร่างบาง ร่างกายของเจโน่สั่นสะท้านพร้อมหลอมละลายไปทุกส่วนที่มาร์คลีสัมผัส

            มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเจโน่ออกไปจนหมด ร่างกายขาวเนียนขึ้นเป็นสีชมพูระเรื่อน่ารักและน่าสัมผัส ลิ้นร้อนแตะลงบนยอดอกสีหวานของเจโน่สะกิดให้แข็งขืนพร้อมกับขนที่ลุกไปทั่วทั้งกายบาง ดูดเลียจนร่างเล็กต้องบิดเร้าอยู่บนตักบดเบียดร่างกายของมาร์คลี เสื้อยืดตัวใหญ่ถูกมือเล็กถอดออกไปจากร่างกายส่วนบน ร่างกายที่ดูแข็งแรงผิดกับตัวเองทำให้ใบหน้าน่ารักร้อนผ่าว หน้าท้องแกร่งที่ผ่านการออกกำลังกายมาเป็นอย่างดีชวนให้มือเล็กลูบไล้มัน

            มาร์คลีกดริมฝีปากจูบปิดเสียงหัวเราะคิกคักของเจโน่จนกลายเป็นเสียงอู้อี้ ลากลิ้นโลมเลียกลีบปากนิ่มก่อนจะสอดเข้าไปล้วงชิมความหอมหวานข้างใน ร่างเล็กหอบหายใจเพราะรสจูบที่เร่าร้อนของมาร์คลี เมื่อมาร์คลีไม่ยอมปล่อยริมฝีปากตัวเองให้เป็นอิสระ เจโน่จึงขบเอาลิ้นของมาร์คลีเบาๆจนมาร์คลีต้องยอมทอดถอนริมฝีปากออกมาซุกไซร้ซอกคอขาวแทน มือหนาเลื่อนลงไปแกะกางเกงขาสั้นของเจโน่ออกอย่างไม่รีรอ มาร์คลีกดจมูกสูดความหอมที่แก้มนุ่มนิ่มสีชมพูที่น่าหยิกไปเต็มปอด

            เมื่อร่างกายขาวเนียนไม่มีเสื้อผ้าใดๆเจโน่ก็ซุกใบหน้าลงกับไหล่กว้างอีกครั้งและหลับตาแน่นเมื่อมาร์คลีฉวยเอาส่วนอ่อนไหวไปครอบครองด้วยมือหนา เมื่อถูกรูดรั้งเสียงครางเบาๆก็ดังอยู่ที่ใกล้หูตัวของเจโน่สั่นน้อยๆทำให้มาร์คลีต้องคอยจูบซับตามหน้าผากเนียนเบาๆ

            “อื้อ...”

            อดกลั้นเสียงเอาไว้ไม่ไหวเมื่อมือหนายังคงรูดรั้งแกนกายของร่างเล็กไม่หยุด เหมือนผ่านการวิ่งมาสิบกิโลเมตรเมื่อความเสียวที่เพิ่มขึ้นทำให้เจโน่ต้องกลั้นเสียงครางเอาไว้ ลมหายใจร้อนเป่ารดกับไหล่กว้างหลายครั้ง เจโน่หอบหายใจเมื่อน้ำสีขาวไหลออกมาเปรอะเปื้อนมือหนาเต็มไปหมด ซุกซ่อนใบหน้าที่ร้อนผ่าวเอาไว้ไม่กล้าสบตามาร์คลีอีกครั้ง

            ร่างบางอ่อนปวกเปียกอยู่บนตักของมาร์คลี ร่างสูงค่อยๆดันให้คนตัวเล็กนอนลงก่อนจะปลดกางเกงที่โคตรจะเกะกะในเวลานี้ออก

            “อื้อ.. ให้เจโน่ช่วยนะ...”

            น้ำเสียงแหบพร่าที่เหมือนจะขาดห้วงไปเล็กน้อยดังขึ้นพร้อมกับเจโน่ที่ลุกขึ้นมากอบกุมส่วนอ่อนไหวของมาร์คลีเอาไว้ด้วยมือเล็ก อ้าปากครอบครองส่วนปลายเอาไว้ด้วยท่าทางไร้เดียงสา ค่อยๆขยับหัวขึ้นลงช้าๆ ความเสียวแปลกใหม่ที่มาร์คลีได้รับและใจเต้นรัวเพราะคนตัวเล็กไม่เคยช่วยเขาแบบนี้ เจโน่ประหม่าเล็กน้อยเมื่อต้องใช้ลิ้นโลมเลียส่วนปลายของมาร์คลี ใช้มือเล็กขยับรูดรั้งแกนกายช่วย ลิ้นร้อนที่แตะสัมผัสทำให้มาร์คลีแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เจโน่ยกหัวขึ้นมาพร้อมกับริมฝีปากที่เปื้อนน้ำลายตัวเองในขณะที่มือยังรูดรั้งแกนกายของร่างสูงไม่หยุด มาร์คลีจับหัวเจโน่เข้ามาใกล้ก่อนจะกดริมฝีปากจูบไล้ลิ้นเลียไปตามริมฝีปากที่ชื้นของเจโน่

            มือหนาจับมือเล็กที่ขยับขึ้นลงอยู่กับแกนกายของเขาออกก่อนจะดันให้เจโน่นอนลงแล้วยกขาเล็กขึ้นมาพาดบ่าแกร่ง สอดใส่ความเป็นชายเข้าไปจนสุด เจโน่กัดนิ้วตัวเองเอาไว้กลืนเสียงครางของตัวเองลงคอไป เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องก่อนจะตามมาด้วยเสียงครางที่อดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว ความรัดแน่นที่หุ้มท่อนร้อนของมาร์คลีเอาไว้ทำเอาเขาแทบจะกลั้นความเสียวเอาไว้ไม่ได้

            “อ่า...”

            “อื้อ พี่มาร์ค...”

            มาร์คลีขยับส่วนล่างเข้าออกช้าๆก่อนจะเพิ่มความแรงลงไปจนร่างกายบางที่อยู่ด้านล่างขยับไปตามแรงกระทำของเขา มือเล็กที่เคยอยู่ที่หมอนและปากตัวเองเลื่อนมาจับแขนแกร่งที่ยันตัวร่างสูงเอาไว้เหมือนกับร้องขอให้ผ่อนแรงลง แต่ความเสียวที่แล่นไปทั่วร่างกายทำให้แรงที่มาร์คลีส่งเข้าไปแรงขึ้นเรื่อยๆ มาร์คลีหอบหายใจไปพร้อมๆกับเจโน่ที่ส่งเสียงครางออกมาสลับกับลมหายใจแรงๆ

            แขนแกร่งโอบรัดร่างบางขึ้นมา เจโน่เท้าแขนตัวเองกับเตียงเอาไว้ มือหนาประคองแก้มนุ่มนิ่มที่ชื้นเหงื่อเล็กน้อยไล้นิ้วหัวแม่มือไปตามริมฝีปากบางก่อนจะส่งเข้าไปให้เจโน่เลีย เมื่อลิ้นเล็กแตะเข้ากับนิ้วหัวแม่มือริมฝีปากหนาก็ฉวยเอาลิ้นเล็กนั้นมาไว้แทน เกี่ยวรัดลิ้นเล็กนั้นไปมาพร้อมๆกับส่วนล่างของตัวเองที่ขยับไม่หยุด แรงกระแทกแรงเสียจนเจโน่ทนแทบไม่ไหวใบหน้าน่ารักเลื่อนออกห่างจากใบหน้าหล่อเพื่อหายใจได้สะดวก

            “อื้อ... งื้อ...”

            เรี่ยวแรงแทบหมดลงจนแขนเล็กต้องรั้งต้นคอแกร่งเอาไว้ มาร์คลีไม่รอช้าที่จะกระแทกสวนสะโพกนิ่มเข้าไปซ้ำๆเมื่อคนตัวเล็กร้องครางออกมาไม่หยุด เสียงหวานดังออกมาต่อเนื่องเมื่อมาร์คลีย้ำตรงจุดกระสันของตัวเอง เอวหนากระแทกเข้ามาอีกไม่กี่ทีถึงถอดถอนเอาแกนกายออกไปพร้อมกับน้ำสีขาวที่ไหลออกมา ตัวของเจโน่กระตุกเล็กน้อย มาร์คลีจูบไหล่ขาวเนียนอย่างรักใคร่ นิ้วหัวแม่มือไล้แก้มนิ่มก่อนจะกดริมฝีปากลงไป เจโน่ซุกใบหน้าลงไปกับหมอนอย่างเหนื่อยอ่อน

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1515791&chapter=22

LOVE LENSE | MARKNO CHAPTER 2

           นิ้วหัวแม่มือแตะริมฝีปากบางเบาๆพร้อมรอยยิ้มที่พร้อมจะฆ่าเจโน่ให้ตายเสียแล้วกลืนกินเจโน่เข้าไป นิ้วชี้และนิ้วกลางสอดเข้าไปในโพรงปากแตะเข้ากับลิ้นเล็กที่กำลังดูดเลียก้านนิ้วยาวของมาร์คลี เร่าร้อนจนมาร์คลีเองไม่อยากหยุดมันลงไว้แค่เท่านี้

            “และคุณก็หิวเหมือนกัน”

            มือร้อนเลิกเสื้อยืดตัวบางของเจโน่ขึ้น ยามที่มือหนาสัมผัสโดนผิวเนียนก็ราวกับร่างกายเจโน่จะหลอมละลายไม่รู้กี่พันครั้ง นิ้วหัวแม่มือถูสะกิดยอดอกของเจโน่ให้แข็งขืน คนตัวเล็กซุกใบหน้าลงกับไหล่กว้างเพื่อเก็บซ่อนอารมณ์ตัวเองเอาไว้

            “อื้อ...”

            เสียงเล็กครางอยู่ข้างหูของมาร์คลี ลิ้นร้อนโลมเลียใบหูเล็กก่อนจะกัดเบาๆให้เจโน่บิดร่างกายบดเบียดร่างกายของเขา มือเล็กยึดไหล่แกร่งเอาไว้และบีบมันเพื่อผ่อนคลายความเสียวที่ได้รับออกมา มาร์คลีดันเจโน่ให้เอนตัวพิงพวงมาลัยรถเอาไว้ก่อนจะส่งลิ้นร้อนลงไปสัมผัสกับยอดอกของร่างเล็กพลางเลื่อนมือลงไปปลดกางเกงออกให้เจโน่ที่กำลังบิดเร้าร่างกายและมันดูร้อนแรงสำหรับมาร์คลีมาก

            มือเล็กจับข้อมือหนาเอาไว้อย่างเขินอายแก้มใสกลายเป็นสีแดงระเรื่อ แต่มาร์คลีก็ยังคงถอดกางเกงเจโน่ออกจนได้ กอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กพลางซุกไซร้ซอกคอขาวดอมดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวของเจโน่เอาไปจนเต็มปอด กลั้นใจไม่ให้เผลอสร้างรอยบนเรือนร่างสีน้ำนมที่มีราคาแพง

            เจโน่ร้องครางในลำคอ มือเล็กบีบหัวไหล่แกร่งเอาไว้เมื่อส่วนอ่อนไหวถูกรูดรั้ง เหงื่อชื้นเริ่มผุดขึ้นตามร่างกายถึงแม้ว่าภายในรถจะมีเครื่องปรับอากาศแต่ก็ไม่สามารถควบคุมความร้อนแรงของเจโน่ในตอนนี้ได้เลย ร่างเล็กแอ่นอกขึ้นรับสัมผัสที่เปียกชื้นบริเวณยอดอก ลิ้นร้อนไล่เลียยอดอกเล็กจนเปียกก่อนจะดูดจนเกิดเสียงดัง

            “อ๊า...”

            ร่างเล็กควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนมาร์คลีที่ไม่สามารถหยุดรูดมือขึ้นลงกับท่อนร้อนของคนตัวเล็กเอาไว้ได้จนเจโน่ต้องยอมตอบรับสัมผัสนั้นด้วยการขยับส่วนล่างเบียดส่วนอ่อนไหวของมาร์คลี เสียงครางของเจโน่ดังไปทั่วทั้งรถ

            มาร์คลีกดริมฝีปากดูดกลืนกลีบปากนุ่มนิ่มอีกครั้งพร้อมกับปลดกางเกงตัวเองออก มือเล็กปัดป่ายไปตามร่างกายแข็งแรงของมาร์คลีเมื่อถูกหยุดความเสียวซ่านนั้นเอาไว้ จนมือเล็กต้องเลื่อนมารูดรั้งส่วนอ่อนไหวของตัวเองต่อหน้ามาร์คลี

            รอยยิ้มมุมปากถูกแต้มลงบนใบหน้าหล่อเหลาเมื่อดวงตาเรียวเล็กแสนยั่วยวนนั้นมองมา มือเล็กขยับรูดขึ้นลงเพื่อช่วยตัวเองจนกระทั่งน้ำสีขาวไหลออกมาเปรอะมือบางพร้อมเสียงครางที่แหบพร่าของเจโน่

            “อ๊า...”

            ร่างเล็กแทบหมดเรี่ยวแรงแต่มาร์คลียังคงสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปในช่องทางของเจโน่อย่างไม่ปรานีและไร้การเบิกทาง ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วทั้งกระดูกส่วนล่าง ร่างเล็กหลับตาแน่น มันทั้งเจ็บปวดและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มือหนาจับเอวของเจโน่ให้ขยับขึ้นลงทาบทับกับท่อนร้อนของเขา กลายเป็นความรู้สึกเสียวซ่านที่เข้ามาแทนที่ไปทุกส่วนของร่างกาย

            จังหวะขยับขึ้นลงของเจโน่ทำให้มาร์คลีแทบคลั่ง ใบหน้าหวานแสนเย้ายวนกำลังปั่นป่วนประสาทมาร์คลีพอๆกับช่วงล่างที่ทำงานหนัก เสียงครางที่เพราะที่สุดเท่าที่มาร์คลีเคยได้ยินมาทำเอาใจเต้นไม่เป็นจังหวะ มือเล็กไล้ไปตามลาดไหล่กว้างกับรอยกัดฟันกับริมฝีปากไม่อาจห้ามให้มาร์คลีจุมพิตริมฝีปากนั้นได้

            สติของร่างสูงขาดหายเมื่อเจโน่จับจังหวะการขยับตัวและตอบสนองต่อส่วนอ่อนไหวของเขา จังหวะเนิบนาบที่ปั่นป่วนไปทั่วทั้งช่องท้องทำให้มาร์คลีแทบบ้าก่อนจะขยับขึ้นลงเร็วขึ้นไม่ให้ร่างสูงได้หยุดพักหายใจ แขนเล็กโอบรอบคอร่างสูงเอาไว้เหมือนกับที่แขนแกร่งโอบรัดเอวบางเอาไว้ มือหนาบีบคลึงสะโพกมนเบาๆ จูบซับคางเล็กลงมาถึงต้นคอขาว

            เจโน่กระแทกสะโพกลงซ้ำเมื่อแรงกระแทกถึงจุดกระสัน เสียงครางดังออกมาเรียกให้มาร์คลีต้องจุมพิตเก็บเสียงร้องนั้นเอาไว้จนกระทั่งเจโน่กระแทกช่องทางเข้ามาถึงจุดสุดยอด เสียงครางต่ำของร่างสูงจึงดังออกมาแข่งกับร่างเล็ก น้ำสีขาวถูกปล่อยให้ไหลเข้าไปในช่องทางที่ยังคงคาอยู่ที่ท่อนร้อนของมาร์คลี

            เอวบางเริ่มขยับอีกครั้งพร้อมกับที่ลิ้นเล็กเริ่มโลมเลียก้านนิ้วของตัวเอง แม้แต่เสียงหอบหายใจของเจโน่ก็สร้างความเร่าร้อนให้ร่างเล็กที่ร่อนเอวบางอยู่บนแกนกายของมาร์คลี จนแขนแกร่งต้องรั้งเอวบางให้อยู่ในอ้อมกอดเพื่อหยุดการกลั่นแกล้งจากคนตัวเล็ก

            “ฉันเกลียดนาย”

            “แต่ผมชอบคุณนะ”

            “เกลียดจริงๆ”

            หยุดถ้อยคำด่าทอจากคนตัวเล็กเอาไว้ด้วยริมฝีปากอีกครั้ง ทุกสัมผัสที่มาร์คลีมอบให้เจโน่ก็ตอบรับมันเป็นอย่างดีเสมอ กลีบปากนิ่มเผยอออกให้มาร์คลีเก็บเกี่ยวความหวานข้างใน ลิ้นเล็กเกี่ยวรัดหยอกล้อกับลิ้นร้อนที่ถูกส่งเข้ามาก่อนที่จะถูกเริ่มฉากรักอีกครั้ง

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1524073&chapter=2