PAPILLON | MARKNO CHAPTER 12

          ร่างเล็กถูกผลักเข้าไปในเบาะหลังรถยนต์ หมดหนทางหนีเมื่อมาร์คลีตามเข้ามาก่อนจะล็อครถให้เรียบร้อย รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ มันทั้งน่าหลงใหลและน่าหวาดกลัว

            เสื้อนักเรียนของแจมินถูกคนที่คร่อมอยู่ด้านบนกระชากออกอย่างแรงก่อนจะตามมาด้วยแรงจูบที่รุนแรงเสียจนแจมินเจ็บไปหมด ทำได้แค่ร้องประท้วงออกมาในลำคอเท่านั้น มือเล็กที่ดันตัวมาร์คลีอยู่ถูกรวบเอาไว้เหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียว

            แรงถีบจากขาถูกมาร์คลีใช้ขายาวทับเอาไว้หมดซึ่งหนทางต่อสู้ ร่างสูงโลมเลียใบหูเล็กจนแจมินต้องบิดตัวเพราะความรังเกียจหวังเพียงจะพ้นจากพันธนาการที่น่ากลัวนี้

            ปลายลิ้นชื้นแตะเข้ากับยอดอกเสียงที่ร่างเล็กร้องออกมาเสียงดังไปอาจส่งออกไปภายนอกรถได้ อีกทั้งฝนที่ตกลงมาดับความหวังของแจมินเสียหมดสิ้น ร่างเล็กดิ้นพล่านเมื่อริมฝีปากของมาร์คลีดูดเลียยอดอกไม่หยุด กางเกงนักเรียนถูกมือหนาปลดออกไปจนไม่เหลืออะไรบนร่างกาย

            ไม่รู้เมื่อไหร่ที่มาร์คลีมองเห็นคนที่ตัวเองคร่อมอยู่เป็นเจโน่ ดวงตาแข็งกร้าวกับอ่อนละมุนลง จุมพิตที่กดลงไปทาบทับแจมินถึงได้อ่อนหวานก่อนจะเพิ่มความร้อนแรงเข้าไป สัมผัสที่ต่อต้านทำให้รู้สึกถูกผลักไสซ้ำๆ

            ภาพที่ถูกคนตัวเล็กถือมีดไล่กลับเข้ามาฉายชัดอีกครั้ง มาร์คลีจึงเลื่อนริมฝีปากลงไปดูดเม้มสร้างรอยน่าเกลียดไว้ที่ซอกคอขาว แจมินไม่อาจรับสัมผัสที่รุนแรงนี้ได้ น้ำตาถูกขับออกมาจากดวงตากลมโตลงมาที่ข้างแก้ม

            มาร์คลีไม่มีความคิดจะหยุดการกระทำลงเลยแม้แต่น้อย มือหนาสัมผัสเข้ากับส่วนอ่อนไหวของแจมิน รูดมันลงจนแจมินต้องส่งเสียงห้ามปราม ยิ่งเสียงร้องของแจมินดังขนาดไหนมือของมาร์คลีก็รูดขึ้นลงไม่หยุด เสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาจากร่างสูงทำให้แจมินแทบจะกลั้นใจตายตรงนั้น

            มือหนารูดรั้งส่วนอ่อนไหวของแจมินไม่หยุดพลางมอบจูบแสนเร่าร้อนให้กับคนตัวเล็กที่บิดเร้าร่างกายไปมา เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นตามไรผม ริมฝีปากหนาคอยจูบซับราวกับปลอบประโลมแต่การกระทำที่ส่วนล่างแสนคุกคาม

            น้ำสีขาวถูกปล่อยออกมาให้เปรอะตามมือหนาอย่างห้ามเอาไว้ไม่อยู่ แจมินหอบหายใจถี่อยู่ข้างหูมาร์คลี และดูเหมือนมาร์คลีจะชอบมากเสียด้วย กางเกงนักเรียนตัวเก่งของร่างสูงถูกปลดออกในเวลาต่อมา ไม่รอให้แจมินมีเรี่ยวแรงขัดขืน

            ท่อนร้อนถูกสอดใส่เข้าไปในช่องทางโดยไร้การเบิกทางใดๆทั้งสิ้น แจมินร้องออกมาสุดเสียงให้กับสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกายเป็นครั้งแรก มันเจ็บจนแจมินแทบขาดใจ ช่องทางที่ตอดรัดกระตุกเป็นจังหวะเข้ากับท่อนร้อนของมาร์คลี

                “มาร์ค.. อ๊า....”

            กว่าจะดันเข้าไปได้จนสุดก็เรียกน้ำตาของแจมินออกมาได้อีกครั้ง มือเล็กไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะขัดขืน เมื่อมาร์คลีกระแทกตัวเองเข้ามาซ้ำๆ ไม่ปล่อยให้แจมินได้หายใจเป็นจังหวะ

            เจ็บไปจนถึงกระดูก เจ็บไปทั้งหัวใจ..

            “ฮึก.. มาร์ค ฮือ”

            แจมินร้องไห้ออกมาเสียงดัง ห้ามอย่างไรก็ไม่อยู่ เรียกสติที่หายไปของมาร์คลีกลับมามองหน้าคนที่อยู่ใต้ร่างตัวเองอีกครั้ง

            นา แจมิน...

            ร่างเล็กกอดเอวหนาของมาร์คลีเอาไว้แน่นราวกับร้องขอให้มาร์คลีหยุดการกระทำแสนป่าเถื่อนสำหรับร่างเล็ก แรงราคะที่ยังกรุ่นอยู่ในร่างกายทำให้ส่วนล่างของมาร์คลีขยับอีกครั้ง

            ร่างกายของแจมินเหมือนแตกสลายลงไปทีละน้อย แรงกอดที่เอวหนาค่อยคลายลงจนกระทั่งมือเล็กตกลงไปวางบนเบาะ ลมหายใจหอบถี่ค่อยๆรวยริน แต่ไม่อาจทำให้มาร์คลีหยุดส่งแรงกระแทกได้เลยแม้แต่น้อย

            ยิ่งมาร์คลีกระแทกท่อนร้อนเข้าไปช่องทางก็กระตุกตอดรัดให้กับสัมผัสที่รุนแรงนั้น เปลือกตาบางค่อยๆปิดดวงตากลมโต เผยขนตายาวเป็นแพน่าหลงใหล

            ร่างสูงซุกไซร้ซอกคอขาวพลางขยับส่วนล่างให้เข้าไปในตัวร่างเล็กถี่ยิ่งขึ้น กระแทกเข้าไปจนสุดอีกครั้งก่อนจะทอดถอนท่อนร้อนของตัวเองออกมาพร้อมน้ำสีขาวที่ไหลทะลักออกมาทางช่องรักของแจมิน

กลับอ่านต่อที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1517140&chapter=12

PAPILLON | MARKNO CHAPTER 3

                ทันทีที่ประตูคอนโดของเจโน่ปิดลงร่างสูงก็ระดมจูบลูกแมวของเขาไปทั่ว แขนแกร่งล็อคเอวร่างบางเอาไว้ไม่ให้ไปไหน มือเล็กปัดป่ายเพื่อหยุดคนตรงหน้าที่ขอมาอ่านหนังสือด้วย แต่นี่มันยังไม่ได้ถอดกระเป๋าอะไรออกเลยนะมาร์คลี!

                มาร์คลีปลดกระเป๋าใบใหญ่ของตัวเองลงวางกับพื้นก่อนจะดึงของคนตัวเล็กออกตาม ก่อนจะหันมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนบนตัวร่างบางออก ไม่ปล่อยให้ร่างสูงทำตามใจนานนักมือเล็กก็ขืนตัวเองออกมาก่อนที่ร่างสูงจะได้ปลดกระดุมออกหมด

                “มาร์ค!”

                มือเล็กกำเสื้อนักเรียนตัวเองแน่น มาร์คลียืนนิ่งส่งสายตาไม่เข้าใจไปให้ร่างเล็กที่หวงเนื้อหวงตัวกับเขาอย่างหงุดหงิด มือใหญ่คว้าเอากระเป๋าใบใหญ่ก่อนจะหันหลังแล้วไปที่ประตู

                “งั้นเรากลับก่อนนะ”

                “มาร์ค!!!!”

                ร่างเล็กรีบคว้าตัวคนตัวใหญ่กอดเอาไว้แน่นราวกับร้องขอให้อยู่ต่อ มาร์คลีหันมามองคนตัวเล็กที่ก้มหน้าอยู่ก่อนจะเชยปลายคางมนขึ้นมาแล้วกดจูบทับลงบนริมฝีปากเล็ก ลิ้นร้อนไล่แตะไปตามริมฝีปากก่อนจะดูดคลึงเบาๆให้ร่างเล็กโอนอ่อน

                มือหนาลูบไหล่บางที่เสื้อนักเรียนหลุดลงไปเผยให้ไหล่ขาวเนียน สติสัมปชัญญะทั้งหมดของมาร์คลีหมดลงเมื่อกระดุมเม็ดต่อๆมาของเสื้อนักเรียนเจโน่ถูกเจ้าตัวแกะออกเองพร้อมกับลิ้นเล็กที่แตะเข้ากับลิ้นของร่างสูง ลิ้นเล็กเกี่ยวรัดลิ้นหนาอยู่อย่างนั้นก่อนที่มือบางจะผลักให้ร่างสูงล้มลงนั่งบนพื้นแล้วตามมาทาบทับส่วนอ่อนไหวของมาร์คลี

                มือเล็กปลดเข็มขัดและกางเกงออก ในตอนนี้ร่างกายขาวเนียนไม่เหลืออาภรณ์ใดๆปกปิดแม้แต่ชิ้นเดียว มือเล็กจึงได้ลูบไล้อกแกร่งก่อนจะแกะกระดุมเสื้อนักเรียนคนที่ถูกตัวเองนั่งทับอยู่ มาร์คลีมอบจุมพิตร้อนแรงให้เจโน่อีกครั้งเป็นคำขอบคุณที่ช่วยแกะกระดุมให้

                มือเล็กลูบหน้าท้องแกร่งที่มีร่องกล้ามเนื้อน้อยๆขึ้นมาที่ไหล่เพื่อปลดเปลื้องอาภรณ์ส่วนบนออกไปจากกายหนา แก้มขาวเห่อแดงขึ้นน้อยๆรวมไปถึงตามร่างกายของคนตัวเล็ก และจะเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ทั้งสองกำลังจะหลอมรวมกัน

                มือหนาที่ว่างงานอยู่นานบีบคลึงสะโพกมนนุ่มนิ่มพลางลูบไล้ไปมาอย่างเสน่หา ถ้าถามว่าหลงเจโน่ตรงไหน ก็ตอบได้เลยว่าตรงที่เหมือนจะเขินอายแต่กลับให้ความรู้สึกเซ็กซี่นี่แหละที่ทำให้มาร์คลีไปไหนไม่รอดมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

                มือเล็กเลื่อนลงมาปลดเข็มขัดและและซิปกางเกงของมาร์คลีเผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวที่กำลังชูชันก่อนที่จะครอบครองด้วยริมฝีปากบาง ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามแกนกายใหญ่ของร่างสูง มือเล็กชักขึ้นลงทำงานไม่หยุดโดยที่ส่วนปลายถูกครอบครองโดยริมฝีปาก

                ร่างเล็กของเจโน่ผละออกมาก่อนจะยกขาตัวเองขึ้นตั้งชัน ลิ้นเล็กเลียนิ้วตัวเองจนชุ่นมองมาที่ร่างสูงที่กำลังจ้องมองมาด้วยความรู้สึกอยากกลืนกินคนตัวเล็ก

                คนตัวเล็กที่มาร์คลีอยากกลืนกินหัวเราะเบาๆก่อนจะเลื่อนมือลงสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของตัวเองแล้วดึงเข้าออกช้าๆ ริมฝีปากเล็กเอ่ยครางออกมาตามจังหวะที่ข้อมือเลื่อนเข้าออกที่เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

                “มาร์ค... อื้อ...”

                ไม่รอช้ามือใหญ่ก็คว้าข้อมือบางให้ร่างเล็กขยับขึ้นมาบนตักตัวเอง ก่อนที่เจโน่จะจับแกนกายที่แข็งขืนไว้แล้วกดทับตัวเองลงมา ร่างเล็กขยับขึ้นลงช้าๆ ใบหน้าน่ารักประดับยิ้มหวาน ในสายตาของร่างสูงมีเพียงแค่เจโน่ และเจโน่ก็เช่นกันที่จ้องมองสายตาแสนคุกคามนั้นกลับพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ

                “อ๊า...”

                ร่างเล็กครางออกมาไม่หยุด เพิ่มความเสียวซ่านไปทั่วทั้งร่างให้คนตัวสูงกว่า มาร์คลีดูดเลียยอดอกของเจโน่จนเปียกชุ่ม ร่างเล็กบนตัวมาร์คลีขยับไปหยุดทั้งยังเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นลงมาก่อนจะผ่อนคลายจังหวะให้ช้าลงราวกับกลั่นแกล้งมาร์คลี

                “แสบนักใช่มั้ยเจโน่”

                ร่างสูงดันคนตัวเล็กลงไปนอนราบกับพื้นก่อนจะขึ้นคร่อมแทนเพื่อจัดการคนแสนซน เจโน่หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางลั่นเมื่อถูกมาร์คลีเอาคืนด้วยการกระแทกเข้ามาในตัวเค้าไม่หยุด ยอดอกถูกดูดเลียซ้ำแล้วซ้ำเล่าเจโน่เพียงแต่แอ่นรับการกระทำของมาร์คลีเท่านั้น

                ร่างเล็กบิดเร้าไปมาด้วยความเสียว ผิวสีขาวราวกับน้ำนมกลายเป็นสีชมพูไปทั่วทั้งตัว หอบหายใจเสียงดังรับกับการกระแทกจากคนตัวสูง ลิ้นร้อนแตะเข้าที่ใบหูเล็กก่อนจะไล้ชิมใบหูนั้นลมหายใจถูกเป่ารดเข้าที่ใบหู คนตัวเล็กแทบจะสลายลงไปกับพื้น

                แรงกระแทกสุดท้ายจากคนด้านบนทำให้คนตัวเล็กร่างกายกระตุกพร้อมๆกับที่น้ำสีขาวพุ่งออกมาเปรอะหน้าท้องของมาร์คลี มอบจุมพิตให้คนตัวเล็กอีกครั้งก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากแล้วถึงได้อุ้มร่างบางที่หมดเรี่ยวแรงขึ้นไปอาบน้ำ

กลับอ่านต่อที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1517140&chapter=3

ฝากเม้นด้วยค่ะ

PAPILLON | MARKNO CHAPETR 1

                

                “มาร์ค..”

                ไม่ยอมให้เจโน่ได้พูดอะไรต่อมาร์คลีก็กดริมฝีปากลงไปอีกครั้ง ครั้งนี้ร้อนแรงเหมือนจะหลอมละลายเจโน่ลงไปให้ได้ ลิ้นหนาไล่เลียตามไรฟันของร่างเล็กเพื่อบอกให้เจโน่ยอมเปิดทางให้ เมื่อเจโน่ยอมเปิดทางมาร์คลีจึงเกี่ยวรัดลิ้นเล็กไปมา

                ร่างกายของเจโน่ร้อนไปหมด ถึงอย่างนั้นก็ยังร้อนแรงสู้คนที่กำลังคร่อมตัวของเค้าอยู่ไม่ได้ มือเล็กดึงเนคไทของตัวเองออกเพราะเหมือนจะขาดอากาศหายใจตายให้ได้ตรงนั้น

                มือหนาจึงเลื่อนมาแกะกระดุมเสื้อนักเรียนบนตัวร่างเล็กออกก่อนจะก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอขาว มาร์คลีเลื่อนมือลงไปปลดกางเกงของเจโน่ออก ไม่ให้หลงเหลือสิ่งอื่นใดบนตัวร่างเล็กแม้แต่น้อย ก่อนจะปลดกางเกงของตัวเองออกตาม

                เจโน่ปิดปากตัวเองแน่นไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา ถึงจะไม่มีใครอยู่ที่บ้านมาร์คลีในตอนนี้ แต่มันก็น่าอายเกินไปสำหรับเจโน่ที่จะส่งเสียงนั้นออกมา

                ลิ้นร้อนแตะลงบนยอดอกสีหวานของเจโน่ มือใหญ่บีบคลึงยอดอกอีกข้างที่ลิ้นร้อนไม่ได้ครอบครอง มาร์คลีดูดเลียยอดอกของเจโน่ จนเจโน่ต้องดิ้นพล่านด้วยความเสียว

                มือหนาเลื่อนลงไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของเจโน่ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนมือขึ้นลงเป็นจังหวะ ตัวของเจโน่ขึ้นสีแดงและมีเหงื่อผุดขึ้นไปทั่ว แน่นอนว่ามาร์คลีชอบเจโน่ในตอนนี้มาก โคตรเซ็กซี่เลยล่ะ :)

                เมื่อรู้สึกว่าเจโน่ใกล้จะถึงฝั่งมาร์คลีก็หยุดมือเสียก่อน แล้วจึงสอดก้านนิ้วยาวของตัวเองเข้าไปในช่องทางสีหวานของเจโน่เพื่อเบิกทาง

                “อ๊า..”

                เจโน่เผลอส่งเสียงร้องออกมาเมื่อก้านนิ้วยาวนั้นถูกดันเข้าไปจนสุดก่อนจะถูกชักเข้าออกช้าๆ มาร์คลีเพิ่มความเร็วขึ้นเมื่อเจโน่ยังพยายามกลั้นเสียงร้องเอาไว้

                “หึ..”

                “อื้อ.... อ๊า..”

                ร่างสูงถอดนิ้วออกก่อนจะดันท่อนร้อนของตัวเองเข้าไปจนสุด เจโน่หอบหายใจเหมือนจะขาดใจอยู่ใต้ร่างกายของมาร์คลี

                ไม่รอช้ามาร์คลีขยับสะโพกเข้าออกพลางกดจูบเลียริมฝีปากบางของเจโน่ มือหนาบีบคลึงหน้าอก ส่วนล่างขยับเป็นจังหวะไม่หยุด ร่างเล็กกัดเข้าที่ริมฝีปากของมาร์คลีจนเลือดซิบ มาร์คลีหัวเราะในลำคอก่อนจะเพิ่มแรงที่ส่งเข้าไปในร่างกายเจโน่มากขึ้นและมากขึ้น

                “อื้อ.. มาร์ค!”

                เจโน่ส่งเสียงด้วยลมหายใจที่ขาดห้วง มือเล็กบีบไหล่กว้างเอาไว้แน่น แน่นไปถึงช่องทางที่ตอดรัดท่อนร้อนของมาร์คลี ลมหายใจแรงๆของเจโน่ดังอยู่ข้างหูมาร์คลี และมาร์คลีก็ชอบมันมากซะด้วยสิ

                “มาร์ค..อ๊า ฮื่อ..!”

                แรงกระแทกที่ช่องทางเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆตามความต้องการของคนที่อยู่ด้านบน เจโน่ส่งเสียงครางออกมาเสียงดัง ไม่พยายามฝืนกลั้นมันอีกต่อไป

                มือเล็กคว้าส่วนอ่อนไหวของตัวเองแล้วขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็วตามความเสียวซ่านที่ร่างกายได้รับ ยิ่งมาร์คลีกระแทกเข้ามาเร็วและแรงเท่าไหร่ มือเล็กก็ขยับขึ้นลงเร็วเท่านั้น

                จนน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเปรอะเปื้อนไปทั้งมือของเจโน่เองและหน้าท้องแกร่งของมาร์คลี ร่างสูงหอมแก้มเจโน่อีกครั้งก่อนจะกระแทกลงไปแรงๆซ้ำๆ จนน้ำรักพุ่งเข้าไปในร่างกายเจโน่

                ร่างสูงจูบซับเหงื่อที่ขึ้นตามไรผมของเจโน่ที่นอนหอบหายใจถี่ๆ มือเล็กเลื่อนไปกอดเอวของคนรักไว้แน่นราวกับอีกคนจะหายไป มาร์คลีหัวเราะเบาๆก่อนจะมอบจูบที่แสนหวานให้เจโน่อีกครั้ง

                “อยากกลับบ้านอยู่มั้ย”

                เจโน่ส่ายหัวในอ้อมกอดของมาร์คลี คืนนี้เจโน่อยากจะกอดมาร์คลีเอาไว้ทั้งคืน อยากจะกอดเอาไว้ตลอดไป

                “คืนนี้เราขอนอนด้วยได้มั้ย..”

กลับไปอ่านต่อที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1517140&chapter=1