UNIVERSE | MARKNO SPECIAL CHAPTER

            ร่างบางถูกดันขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำการบ้านของมาร์คลีก่อนที่มาร์คลีจะผละออกมาเพื่อล็อคประตูห้อง มือเล็กค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางของตัวเองออกก่อนจะถูกหยุดโดยมือหนา ทำให้มีเพียงกระดุมสองเม็ดบนเท่านั้นที่ถูกแกะออกและไหล่บางที่โผล่พ้นคอเสื้อออกมา ร่างสูงบดริมฝีปากจูบลงบนไหล่ขาวเนียนเรื่อยขึ้นไปจนถึงซอกคอบอบบาง เจโน่เอียงหน้าเล็กน้อยเพราะสัมผัสที่ชวนให้เสียวซ่าน

            มาร์คลีดันตัวเข้าไปแยกขาของเจโน่ออกและไม่รีรอที่จะถอดกางเกงออกไปรวดเดียวจนหมด สัมผัสขาอ่อนให้คนตัวเล็กใจเต้นและตัวสั่นเพราะสัมผัสวาบหวาม มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กโดยที่เจ้าตัวก้มหน้ากัดนิ้วตัวเองกลั้นเสียงคราง ค่อยๆขยับขึ้นลงจนเสียงครางดังเล็ดลอดออกมา

            “อื้อ พี่มาร์ค”

            กดริมฝีปากบดเบียดกลีบปากนิ่มจนแทบจะละเอียดด้วยกามอารมณ์ นิ้วมือเปียกน้ำลายถูกดึงออกมาวางไว้ที่แก้มของมาร์คลี สอดลิ้นร้อนเข้าไปแทนที่นิ้วเล็กกวาดต้อนลิ้มชิมความหวานที่โหยหาจากลิ้นเล็กที่เกี่ยวรัดกันอยู่ มือหนายังคงทำหน้าได้ไม่ขาดตกบกพร่องเรียกเสียงครางออกมาจากลำคอระหงเป็นระยะ

            มือเล็กไล่ลงมาตามร่างกายสูงใหญ่ตามลักษณะของเด็กวัยมัธยมและปลดเอากางเกงของมาร์คลีออกไป เริ่มต้นสำรวจท่อนร้อนด้วยมือเล็กที่เย็นเฉียบจนมาร์คลีต้องปลดปล่อยเสียงครางต่ำออกมา เจโน่ขยับมือรูดรั้งท่อนร้อนขึ้นลงเพิ่มราคะในร่างกายให้มาร์คลีอย่างที่ชอบทำและคนตัวสูงก็มักจะอดไม่ได้ที่จะดันคนตัวเล็กนอนลงและสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปโดยไร้การเบิกทางที่ช่องทาง

            เจโน่กัดนิ้วเล็กเอาไว้พร้อมกับส่งเสียงครางออกมา ดวงตาเรียวเล็กมองมาที่มาร์คลีด้วยความเย้ายวน ยิ่งสบตากันแรงกระแทกจากคนตัวสูงยิ่งเพิ่มมากขึ้น อดไม่ได้ที่จะร้องปรามเพราะความเจ็บปวด

            “พี่มาร์ค อื้อ.. หนูเจ็บ...”

            แขนแกร่งโอบรัดเอวบางให้คนตัวเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดแทนคำขอโทษที่ทำรุนแรงใส่ เจโน่กอดรัดมาร์คลีเอาไว้แน่นยิ่งรับแรงกระแทกยิ่งอ่อนแรงกอดเข้าไปทุกที มาร์คลียังคงประคองตัวของเจโน่เอาไว้ในอ้อมกอดแข็งแรง ลูกแมวเจโน่เงยหน้าขึ้นไปจูบคางเจ้าของแสนรักอย่างออดอ้อนก่อนที่มาร์คลีจะก้มลงมามอบจุมพิตอ่อนหวานให้ ร้อนแรงขึ้นทุกทีเช่นเดียวกับแรงกระทำที่มาร์คลีส่งมันให้เจโน่

            เสียงครางหวานดังไม่หยุด มือเล็กกอบกุมท่อนร้อนของตัวเองพลางชักขึ้นลงเป็นจังหวะเดียวกับที่มาร์คลีกระแทกลงมา

            “อื้อ พี่มาร์ค”

            “หื้ม”

            “หนูไม่ไหวแล้ว อื้อ”

            ร่างบางกระตุกตัวพร้อมๆกับที่น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาจากแกนกายเปรอะเปื้อนไปทั้งมือบางและเสื้อตัวบางของเจโน่รวมไปถึงเสื้อของมาร์คลี ยิ่งเห็นคนตัวเล็กกระตุกแรงที่อยากจะกระแทกกระทั้นเข้าใส่ยิ่งมากเป็นทวีคูณ เจโน่อ่อนแรงจนแทบจะยึดเกาะไหล่หนาเอาไว้ไม่ไหว

           มาร์คลีกระแทกส่วนล่างลงมาถี่จนเจโน่หอบหายใจ แรงจนโต๊ะทำการบ้านเกิดเสียงดัง เสียงครางหวานดังระงมไปทั่วทั้งห้อง เจโน่กอดร่างสูงเอาไว้แน่นเพราะแรงถูกกระทำช่างรุนแรงเหลือเกิน เหมือนตัวเองถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆไม่ต่างจากเหยื่อที่กำลังถูกเสือตัวใหญ่ขย้ำ

            “อ๊า...”

            “อ่า..”

            แรงกระแทกสุดท้ายแทบจะช่วงชิงลมหายใจของเจโน่ออกไปด้วย ร่างบางปล่อยตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของมาร์คลี คนตัวเล็กกระตุกเล็กน้อยและร้องครางในลำคออ้อนคนตัวสูงกว่า แขนเล็กกอดรัดเอวหนาเอาไว้ด้วยความเหนื่อยล้าเหมือนวิ่งมาราธอนมาได้สิบกิโลเมตร

            “อยากกินชาเขียวนมสดมั้ย”

            “อยาก!”

            เรี่ยวแรงที่หายไปไม่รู้กลับมาจากไหนเพียงแค่ได้ยินชื่อชาเขียวนมสด หูของเจโน่คงตั้งตรงเหมือนลูกแมวกำลังจะได้กินขนมแมวเลียอะไรทำนองนั้น

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1515791&chapter=23

LOVE LENSE | MARKNO CHAPTER 8

           

            เหมือนแม่เหล็กขั้วบวกกับขั้วลบที่ดึงดูดเข้าหากัน ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปกดริมฝีปากทาบทับกลีบปากนิ่มที่เงยหน้ารอรับสัมผัสของเขาอยู่ มือเล็กเลื่อนขึ้นไปวางอยู่บนไหล่หนาแผ่วเบา บดเบียดร่างกายเข้าหาร่างสูงที่โอบรัดเอวบางอยู่ สัมผัสหวานนุ่มเหมือนขนมสายไหมเคลือบอยู่รอบริมฝีปากของทั้งสองคน ยิ่งสัมผัสยิ่งหอมหวาน และยิ่งทำให้ห้ามใจตัวเองไม่ได้

            เจโน่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนสัมผัสแผ่นหลังบางภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบาง มาร์คลีขบกลีบปากนิ่มแผ่วเบาก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวหวานเหมือนน้ำนม ทั้งดูดทั้งขบจนเจโน่ต้องครางหวานออกมา มือเล็กแกะกระดุมเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นหัวไหล่ขาวเนียนให้มาร์คลีได้ใช้ริมฝีปากสำรวจ

            แขนแกร่งรั้งเอวบางให้ขึ้นมาวางอยู่บนตักให้ได้ช่วงชิมความหวานจากร่างกายขาวเนียนอย่างห้ามใจไม่อยู่ มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบไล้แผงอกบางผ่านเสื้อบางที่กำลังหายใจอย่างหนัก เสียงลมหายใจของเจโน่ยังทำให้มาร์คลีมึนเมาได้ในตอนนี้ หยุดการสำรวจร่างกายสีน้ำนมที่ยอดอกสีหวาน ลิ้นร้อนแตะลงไปพร้อมๆกับเสียงหวานที่ดังขึ้นมาในลำคอ

            ยิ่งลิ้นร้อนชื้นไล้เลียยอดอกทั้งขบดูดยิ่งทำให้เจโน่เบียดเร้าส่วนล่างมากขึ้น ความอึดอัดแล่นไปทั่วทั้งภายในร่างกาย รู้สึกเหมือนร่างกายจะสลายลงไปในทุกส่วนที่มาร์คลีสัมผัส มาร์คลีอ้อยอิ่งจนน่าหงุดหงิดมือเล็กจึงได้ปลดกางเกงออกด้วยตัวเองก่อนจะรูดรั้งท่อนร้อนขึ้นลงผ่อนปรนความเสียวที่คละคลุ้งอยู่ในร่างกาย เสียงครางของเจโน่ดังออกมาไม่หยุดยิ่งทำให้มาร์คลีอึดอัดอยู่ภายใต้กางเกง

            “อื้อออ.. มาร์ค”

            ฟันแข็งแรงขบยอดอกและริมฝีปากที่คอยดูดเลียปลุกเร้าอารมณ์ให้เจโน่ปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาเปรอะเปื้อนมือเร็วขึ้น คนตัวเล็กหอบหายใจออกมาก่อนจะใช้มือที่เปื้อนน้ำสีขาวลูบที่ช่องทาง สอดนิ้วเรียวเข้าออกด้วยความยั่วยวนอยู่บนตักของมาร์คลี เสียงครางดังออกมาไม่หยุดในทุกจังหวะที่ขยับมือเข้าออก หน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงทำให้มาร์คลียิ่งอยากจะกลืนกินเจโน่เข้าไปเสียให้หมด

            มือหนาปลดกางเกงตัวเองตามออกไปก่อนจะสอดก้านนิ้วยาวเข้าไปภายในโพรงปากที่คอยส่งเสียงร้องออกมา ลิ้นเล็กโลมเลียนิ้วยาวจนเปียกชุ่มเช่นเดียวกับช่องทางที่มือเล็กยังคงขยับเข้าออกจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของตัวเอง ยิ่งมือเล็กขยับยิ่งส่งเสียงครางออกมาเรียกให้มาร์คลีดึงข้อมือเล็กออกก่อนจะจับเอวบางให้กดทับแกนกายชูชันของตัวเองลงมา

            “อื้อ..”

            ความเป็นชายถูกสอดใส่เข้ามาจนร่างกายเจโน่สั่นสะท้านแทบจะอยากกัดนิ้วคนตัวสูงให้ขาด เจ็บมากจนเจโน่ห่อตัวลง ร่างสูงปลอบประโลมเจโน่ด้วยจุมพิตที่ริมฝีปากบาง เพียงไม่นานสะโพกกลมก็ขยับขึ้นลงตามท่อนร้อนที่ถูกสวมใส่อยู่ ความเจ็บถูกแทนที่ด้วยความเสียวอีกครั้ง ร่างเล็กบิดเร้าร่างกายไปมาอยู่บนตักของมาร์คลี ฟันขาวสะอาดยังคงคาบนิ้วเรียวยาวของมาร์คลีเอาไว้อยู่

            แขนแกร่งโอบรัดเอวบางเอาไว้แน่นในขณะที่ร่างเล็กขยับเอวขึ้นลงไม่หยุด ริมฝีปากหนาเริ่มซุกไซร้สำรวจร่างกายสีน้ำนมอีกครั้ง เสื้อเชิ้ตสีขาวที่หลุดลุ่ยเกาะไหล่บางทำให้หัวใจเต้นรัว ขยำมือไปจนทั่วร่างกายบอบบางจนเป็นสีแดงระเรื่อ คนตัวเล็กกลับครางหวานออกมาเหมือนชอบใจเสียด้วยซ้ำ มือเล็กเลื่อนลงมากอบกุมแกนกายของตัวเองอีกครั้ง รูดรั้งมันไปพร้อมๆกับที่กระแทกสะโพกลงมา

            “อ่า... อืม”

            มาร์คลีครางต่ำในลำคอด้วยความพึงพอใจกับความเสียวที่ได้รับจากเจโน่จนร่างกายจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆให้ได้ เจโน่กัดริมฝีปากอย่างเย้ายวนผสมกับแรงราคะที่พุ่งพล่านไปทั่วร่างกายที่ขยับไม่หยุด จนน้ำสีขาวพุ่งออกมาเต็มมือเล็กอีกครั้ง เสียงครางยั่วยวนที่ออกมาพร้อมๆกันยิ่งปั่นประสาทของมาร์คลี ร่างสูงกดไหล่บางให้นอนราบลงไปกับโซฟาก่อนจะออกแรงกระแทกส่วนล่างลงมาหาเจโน่ด้วยกามอารมณ์ แรงเสียจนร่างเล็กร้องออกมาเสียงดังไม่หยุด กายเล็กขยับไปตามจังหวะกระแทกที่ได้รับ

            เจโน่เชิดหน้าขึ้นส่งเสียงครางออกมา มือเล็กจับแขนแกร่งที่ใช้ยันร่างกายหนา มัดกล้ามนั้นดูดีจนคนตัวเล็กอยากจะกัดมันด้วยความหมั่นเขี้ยว อยากจะหนีออกไปจากการกระทำแสนรุนแรงนี้แต่แขนเล็กกลับเลื่อนไปโอบรัดเอวหนาเอาไว้

   

         “อ๊า.. งื้อ”

            สิ้นเสียงครางเล็กแรงกระแทกก็หยุดลงพร้อมๆกับน้ำสีขาวที่ไหลเปรอะอยู่เต็มช่องทาง ร่างเล็กกระตุกตัวเล็กน้อยก่อนจะถูกดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดชื้นเหงื่อ เจโน่ซุกแก้มนุ่มนิ่มลงไปกับอกแกร่ง เปลือกตาสีน้ำนมปิดสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อน พ่นลมหายใจหนักๆออกมาก่อนที่จะกลายเป็นสม่ำเสมอ

            เจโน่หลับสนิทอยู่ภายในอ้อมกอดของมาร์คลี คนตัวสูงจึงผละออกมาจัดการใส่กางเกงให้ตัวเองและคนตัวเล็กให้เรียบร้อยแล้วช้อนตัวเจโน่ขึ้นมาเพื่อย้ายที่นอนให้คนชอบนอนได้นอนหลับสบาย วางเจ้าชายนิทราลงบนเตียงหนานุ่มก่อนจะห่มผ้าให้หลับสบาย ปรับเครื่องปรับอากาศอีกเล็กน้อยก็ก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากเนียน

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1524073&chapter=8